تحریف پذیری تورات از نگاه یهودیان

دیدگاه یهودیان به تحریف تورات

در باب اصالت تورات، سفر تثنیه می گوید: «موسی این تورات را نوشته، آن را به کاهن ها که حامل صندوق پیمان خداوند بودند، و به تمام بزرگان بنی اسرائیل داد.»[1] بنابراین با توجه به تعداد طومارهای متعددی که موسی پیش از وفات خود تهیه کرده بود و به بزرگان بنی اسرائیل داده بود، تحریف آن را غیر ممکن ساخت. به این ترتیب مطابق اصل هشتم و نهم از اصول سیزده گانه ایمانی یهود، تمام مندرجات تورات که هم اکنون در دسترس است همان توراتی است که ازجانب خدا به وسیله موسی به یهودیان اعطا شده و تورات هیچ گاه تغییر نیافته و نمی پذیرد و دیگر قوانینی غیر از آن از جانب خدا نازل نمی شود.[2] این عقیده بین تمام فرق دین یهود، درباره پنج سفر نخست (تورات) مشترک است. حتی متون مقدس مسیحی نیز اصالت محتوای تورات و تحریف ناپذیری آن را تایید می کند. در انجیل متی می خوانیم که مسیح به حواریون خود فرمود: «گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات و نوشته های پیامبران را نسخ کنم؛ نیامده‌ام تا آن ها را نسخ کنم، بلکه آمده‌ام تا تحققشان بخشم. زیرا هر آینه به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین از میان نرود، نقطه یا همزه‌ای از تورات هرگز از میان نخواهد رفت، تا اینکه همه به انجام رسد.»[3]

دیدگاه رایج در بین یهودیان چنین است که خداوند پنج سفر اول عهد عتیق، یعنی تورات را به موسی وحی کرده و باقی اسفار را نیز به سایر انبیاء و اولیاء و بزرگان الهام نموده است. از این دیدگاه چنین نتیجه می شود که سوفریم (کاتبان تورات) تنها به جمع آوری نُسَخ کتاب مقدس مشغول بوده اند و چیزی بر آن اضافه نکرده اند.

نقد تورات در عصر روشنگری

با این وجود، در قرن پانزدهم فیلسوفی یهودی بنام باروخ اسپینوزا[4] ثابت کرد بسیاری از مطالب تورات و عهد عتیق را کاتبان به آن افزوده اند. رفته رفته متفکران و تجدد طلبان با اصالت و وحیانیت تورات مخالفت کردند و ادله متقنی بر این ادعا ارائه نموده و باب نقد اصالت تورات را گشودند. در عصر روشنگری نقد و انتقادات به کتاب مقدس به اوج رسید تا آنجایی که بسیاری معتقد بودند فرقی بین کتاب مقدس و دیگر کتاب ها نیست. فلذا آن را از حیث تاریخی و سندیت، مورد بررسی قرار دادند و بسیاری از روایات کتاب مقدس را رد کردند. ادامه این روند موجب شد بسیاری از تناقضات این کتاب کشف و در وحیانیت آن تشکیک شود. جا دارد چند تعارض را از باب نمونه ذکر کنیم.

1- روایت خاکسپاری موسی در تورات

اولین تعارض در تورات، روایت وفات و خاکسپاری موسی می باشد که تورات بدان اشاره نموده است. چگونه ممکن است موسی نویسنده تورات باشد حال آنکه ماجرای وفات و خاکسپاری خود و نحوه عزاداری بنی اسرائیل را بازگو می کند؟ در سفر تثنیه چنین می خوانیم:

«موسی چون وفات یافت صد و بیست سال داشت و نه چشمش تار و نه قوتش کم شده بود. و بنی‌اسرائیل برای موسی در عربات موآب سی روز ماتم گرفتند. پس روزهای ماتم و نوحه‌گری برای موسی سپری گشت. و یوشع بن‌نون از روح حکمت مملو بود چون که موسی دست های خود را بر او نهاده بود. و بنی‌اسرائیل او را اطاعت نمودند و برحسب آنچه یَهُوَه به موسی امر فرموده بود عمل کردند.»[5]

2- شهر لارش، شهر دان

در سفر پیدایش14:14 چنین می خوانیم: «چون ابراهیم از اسیری برادر خود آگاهی یافت، سیصد و هجده تن از خانه زادان کار آزمودة خود را بیرون آورده در عقب ایشان تا «دان» بتاخت.» این آیه تصریح می کند که ابراهیم دشمنان خود را تا شهر «دان» تعقبیب نموده است.

این در حالیست که نام «دان» صدها سال پس از ابراهیم بر این منطقه گذاشته شد. در کتاب داوران از مجموعه عهد عتیق می خوانیم: «و شهر را به اسم پدر خود دان، که برای اسرائیل زائیده شد، دان نامید؛ اما اسم شهر قبل از آن لارش بود.» (داوران 18: 29) از این تعارض چنین برداشت می شود که این مطالب تورات سال ها پس از وفات موسی نگاشته شده است.

3- محل وفات هارون

تورات در خصوص محل وفات «هارون» نیز از تناقض گویی مصون نمانده است. در جایی محل وفات هارون را «کوه هور» معرفی کرده و می گوید: «و موسی لباس هارون را بیرون کرده به پسرش العازار پوشانید. و هارون در آنجا بر قلة کوه وفات یافت و موسی و العازار از کوه فرود آمدند.» (اعداد20: 28) و در آیه دیگری «مُسِرا» (موسیره) را محل وفات هارون ذکر می کند و بیان می دارد: «و بنی‌اسرائیل از بیروتِ بنی‌یعقان به موسیره کوچ کردند و در آنجا هارون مرد و در آنجا دفن شد. و پسرش العازار در جایش به کهانت پرداخت.» (تثنیه10: 6)

4- کوه موریا، کوه خدا

در سفر پیدایش، کوه موریا، «کوه یهوه» نامگذاری شده است.[6] این در حالیست که این نام بعد از ساخت معبد سلیمان به آن کوه داده شد.

با وجود این تناقضات، امروزه یهودیان معتقدند موسی تورات را نگاشته و غالب مسیحیان، اعتقاد دارند کاتبان با الهام از خدا این کتاب را نوشته اند و تنها به جمع آوری نُسخ کتاب مقدس مشغول بوده اند و چیزی بر آن اضافه نکرده اند. این موارد تنها گوشه ای از ده ها تناقض در کتاب مقدس است که موجب تردید بسیاری از متفکران مسیحی و یهودی در الوهیت این کتاب گردید.

فرضیه از بین رفتن تورات در حمله بخت النصر

برخی از اندیشمندان معتقدند تورات اصلی، هنگام حمله نبوکد النصر[8] (بخت النصر) و تخریب معبد مقدس، از بین رفته و بعدها عزرای کاتب تورات را بر اساس محفوظات ذهنی خود نگاشته است. این فرضیه از دیدگاه اسلامی صحیح به نظر نمی رسد. زیرا بر اساس آیات قرآن، تورات نه تنها از بین نرفته بلکه موجود بوده و مورد دستبرد و تحریف یهودیان واقع گردیده است. پیامبر اسلام بارها در مواجهه با بزرگان یهودی، آنان را به تورات ارجاع می داد و برای اثبات الوهیت و توانایی خود، یهودیان را از محتوای تورات آگاه می ساخت و از آنان اقرار بر دانش متعالی خود می گرفت. قرآن نیز تورات را منتسب به موسی دانسته و علما و روحانیت یهود را عامل معرفی می کند.[9]