راشل کوری؛ شهید صلح و آزادی

«راشل آلن کوری»، در 10 آوریل 1979 در ایالات متحده آمریکا (واشنگتن) بدنیا آمد. راشل از دبیرستان کپیتال فارغ التحصیل شد و سپس در دانشگاه اور گرین استیت کالج تحصیلات خود را ادامه داد. او همچنین در ابتدای ورود به دانشگاه به عضویت جنبش اتحاد جهانی (ISM) درآمد.

به منظور شرکت در تظاهراتی که از سوی ISM برگزار شده بود راشل کوری 23 ساله، 27 ژانویه سال 2003 راهی نوار غزه شد. در اولین شب اقامتش در شهر رفح در جنوب نوار غزه با دو نفر از فعالین خارجی، می‌خواستند با نصب تابلوهایی که روی آن‌ها نوشته بودند «افراد بین‌المللی» باعث توقف تیراندازی سربازان اسرائیلی به سمت شهروندان فلسطینی شوند. هدف آن ها از ماندن در غزه مقابله و مبارزه با سیاست «تخریب منازل، ریشه‌کن کردن درختان و ارعاب شهروندان بی‌دفاع فلسطینی» از راه های غیرخشونت آمیز بود.

کم‌تر از دو ماه بعد یعنی 16 مارس 2003 راشل که کاور نارنجی فلورسنت به تن داشت تا به راحتی دیده شود، به گفته دوست راشل که در صحنه حاضر بوده «3 ساعت کامل» سر راه بولدوزر زرهی ارتش رژیم صهیونیستی ایستاد تا از تخریب های فلسطینیان جلوگیری کند. اما بولدوزر زرهی اسرائیلی با عبور از روی راشل جمجمه او را شکست، دنده‌ های او را خرد کرد و ریه ‌های او را سوراخ کرد. اما گویی این کافی نبود، راننده بدون آن که تیغه بولدوزر را بالا ببرد، دنده عقب گرفت و برای بار دوم از روی بدن راشل رد شد.

بسیاری از دوستان راشل که در آنجا حاضر بودند در باره این حادثه اینگونه توضیح می‌دهند: او دیده می‌شد، قابل رویت بود؛ راننده عمدا این کار کرد. اسرائیلی‌ها آن را تصادفی اعلام کردند کسی را مقصر نمی‌دانند.

در یازدهمین سالگرد شهادت راشل کوری نمایشنامه‌ای با عنوان "نام من راشل کوری است" در دو ایالت اورگن و جورجیای آمریکا به روی صحنه رفت.

در پی وقوع این فاجعه حقوق بشری، رسانه  ها و مجامع سیاسی ایالات متحده سکوت اختیار کرده و سعی در مخفی و مسکوت نگهداشتن ماجرا داشتند. پیگیری های قضایی پدر و مادر راشل در دادگاه های اسرائیل و امریکا هم به جایی نرسید و پس از اصرار آن ها، اسرائیل پس از تشکیل یک دادگاه فرمایشی در حالیکه شاهدان بطور غیرعلنی شهادت دادند (از نگاه تمام سیستم های حقوقی دنیا چنین شهادتی فاقد اعتبار حقوقی و قانونی است) حکم به تبرئه عوامل قتل راشل کوری صادر نمود.

به پاسداشت خون این شهید مظلوم، سنگ قبری نمادین در بهشت زهرا بنام وی نصب شد و همچنین خیابانی در تهران (خیابان 27 در الوند، کمی بالاتر از میدان آرژانتین) به نام وی در آمد.