دوازده امام در تورات (نگاهی نو به بشارت ابراهیم در سفر پیدایش)

مقاله 98: دوازده امام در تورات (نگاهی نو به بشارت ابراهیم در سفر پیدایش)

نویسنده:

• هادی علی تقوی (دانشجوی کارشناسی ارشد ادیان و عرفان، دانشگاه تهران)
• محمد قندهاری (دانشجوی دکتری قرآن و حدیث، دانشگاه تهران)
• محسن فیض بخش (دانشجوی دکتری فلسفه دین، دانشگاه تهران)

عنوان نشریه: دو فصلنامه امامت پژوهی

شماره و دوره: دوره 3، شماره 12پاییز و زمستان 1392صفحه 17-55

چکیده: یکی از پرسش های مربوط به آیات 17: 18 و 17: 20 از سفر پیدایش تورات، این است که آیا این آیات را می توان اشارت و بشارتی به پیامبر اسلام و دوازده امام شیعیان دانست؟ با تأملی دقیق در دعای ابراهیم برای فرزندش اسماعیل علیهما السلام  (پیدایش 18: 17) و نیز نحوۀ استجابت الهی (پیدایش 20: 17) می توان ادعا کرد که خداوند به ابراهیم علیه السلام  بشارت داده که امامت را در پیامبر اسلام و دوازده امام از نسل اسماعیل علیهم السلام  قرار دهد.

از سویی با توجّه به قرائن درون متنی و برون متنی ای که نشان می دهد مقصود از «مئود مئود»، پیامبر اسلام است و از سوی دیگر، با ریشه شناسی واژه «ربّی» و هماهنگی آن با مفهوم «امام»، می توان نشان داد که دوازده ربّانی در آیه 17: 20، اشاره ای به دوازده امام شیعیان دارد. هم چنین، هماهنگی ریشه شناختی نام های برخی از دوازده امام با شماری از نام هایی که به عنوان اسامیِ فرزندان اسماعیل در آیات 25: 13_ 15 ذکر شده است، ادّعای پیش گفته را تقویت می کند.