سوگند به طور، فاران و فلسطین...

در تورات مقدس می خوانیم: «یهوه (خداوند) از سینا آمد، و از سعیر بر ایشان طلوع نمود و از جبل فاران درخشان گردید.» (1)
در این آیه خداوند مطلع نور هدایت خویش را سه مکان بر می شمارد. اولین آن ها سینا، مراد از آن کوهی است که خداوند شبی در آن هم کلام موسی شد و جلوه ای از ربانیت خویش را بر او نمایان ساخت.
دومی، دشتی است به نام «سعیر» که از دریای مرده تا خلیج عقبه امتداد دارد و مکان آن، همان حدود فلسطین است. جایی که خداوند عیسی را مبعوث به رسالت نمود و آن نقطه را محل نزول برکات خویش بر عالمیان قرار داد. (2)
و سومی، فاران نام دارد. دشتی که اسماعیل در آن سکنی گزید و برکت ابراهیم تجلی یافت. (3) در همین مکان مقدس که حدود مکه را در بر می گیرد، پیامبرانی از نسل ذبیح الله مبعوث شدند که آخرین و خاتم ایشان، مولای ما محمد مصطفی بود.

خداوند این سه مکان را مبارک گردانیده و در قرآن کریم نیز بدان ها قسم یاد می کند. آنجا که می فرماید:

«والتین و الزیتون؛ سوگند به انجیر و زیتون،
و طور سینین، و سوگند به طور سینا
و هذا البلد الامین، و سوگند به این سرزمین امن الهی...» (4)

مراد از تین و زیتون، همان منبت و مکان رویش آن است که ارض مبارکه فلسطین می باشد که پروردگار عالم خاکش را متبرک به قدوم مسیحایی عیسی ابن مریم نمود و بر آن قسم یاد می کند. و طور سینین همان وادی مقدسی است که موسای کلیم چندی را بر ضیافت الله داخل گشت و مبعوث به رسالتی عظیم گردید. و مراد از سرزمین امن، همان محل عروج اولیاء الله و نزول ملائکة الله، سرزمین مکه است که حبیب قلوب بندگان صالح خداوند، حضرت محمد مصطفی در آن متولد گردید.
تورات و قرآن را که کنار هم می گذاری می بینی چه خوب حضرت حق، وعده ی چند هزار ساله ی خویش را یادآوری می کند و چه ظریف با ضمیر «هذا» در «هذا البلد الامین» به اکمال این وفای به عهد گریز می زند. سبحان الله! «به راستی که وعده خداوند حق است» (5) و «خداوند هرگز خلف وعده نمی کند.» (6)

(1) تورات مقدس، تثنیه33: 2
(2) قاموس کتاب مقدس، جیمز هاکس، ص642
(3) همان، ص 477-478
(4) قرآن کریم، تین:1-3
(5) قرآن کریم، روم:60
(6) قرآن کریم، آل عمران: 9