ریشه، معنا و وجه تسمیه «بنی اسرائیل»

یهودیان در طول زمان های مختلف نام ها و اسامی متفاوتی را تجربه کرده اند و معروفترین آن ها عبرانی، بنی اسرائیل و یهودی است. در این مطلب، به بررسی معنا، ریشه و وجه تسمیه «بنی اسرائیل» می پردازیم.

وجه تسمیه دومین نام یهودیان: بنی اسرائیل

دومین نام این قوم، اسرائیلی یا بنی اسرائیل[1] است. این نام برگرفته از لقب یعقوب ابن اسحاق ابن ابراهیم می باشد. حضرت یعقوب[2] دوازده پسر داشت. دوازده فرزند او به ترتیب عبارتند از: رئوبن، شمعون، لاوی، یهودا، یساکار، زبولون، دان، نفتالی، اشیر، جاد، یوسف و بنیامین. از هر کدام از 12 فرزند یعقوب، نسلی پدید آمد که به قبائل و اسباط دوازده گانه شهرت یافتند. به همین جهت فرزندان و نسل یعقوب نبی را، «بنی اسرائیل» به معنای فرزندان اسرائیل می خوانند.

اسرائیل از دو جزء تشکیل شده است: «اسرا» و «ئیل». «ئیل» به معنای «خدا»، و «اسرا» به معنای «غالب و پیروزمند» می باشد. لفظ مرکب «اسرائیل» یعنی کسی که بر خدا پیروز شد. ریشه ی این معنای اسرائیل به روایتی در تورات باز می گردد که طی آن، یعقوب نبی با خدا کشتی می گیرد و به سبب شکست دادن خدا، از سوی خداوند به «اسرائیل» ملقب می شود.[3]

البته این روایت برگرفته از ترجمه های مسیحی کتاب مقدس می باشد و یهودیان معتقدند خدا جسم ندارد و آیه را تفسیر موسع می کنند و می گویند منظور این آیه یکی از فرشتگان خداوند است. چرا که «ئیل» در کتاب مقدس به معنای فرشته نیز بکار رفته است. فلذا از نگاه یهودیان یعقوب نبی با یکی از فرشتگان کشتی گرفته و لفظ «اسرائیل» به معنای کسی است که بر فرشته پیروز شده است.

کتاب «تاریخ و شریعت یهودی»، سید ابوالفضل ساقی، نشر پژوهش های حقوق و ادیان، 1398، ص 6

مطالب مرتبط:

• ریشه، معنا و وجه تسمیه «عبرانی»
• ریشه، معنا و وجه تسمیه «یهودی»