اعدام فرزندان به جرم لعن پدر و مادر در یهودیت

    یکی از مهمترین دلایلی که در نقد تورات مطرح می شود، احکام عجیب و غیر منطقی در تورات است. البته وجود این دسته از احکام غیر منطقی، بطور مطلق منجر به اثبات تحریف و تغییر تورات نمی شود. ممکن است این احکام، کلام خداوند باشد و در تورات واقعی و تحریف نشده نیز وجود داشته باشد. اما باید توجه داشت، وجود این احکام در کتاب مقدس، نشانگر بلااستفاده شدن دستورات کتاب مقدس در دنیای امروز و موید تعارض کتاب مقدس با خرد امروز بشری است.

اعدام فرزند به جرم لعن پدر و مادر در تورات

    طبق آموزه‌های یهود کسی که پدر و مادر خود را لعنت کند، به «اعدام» محکوم می شود. تورات دراین‌باره با تأکید بر قتل فرزند ناخلف، خون او را مباح می‌داند و می گوید: «و هر کسی که پدر یا مادر خود را لعنت کند البته کشته شود چون که پدر و مادر خود را لعنت کرده است خونش بر خود او خواهد بود». تلمود در توضیح این آیات شیوۀ اعدام شخص را «خفه کردن» معرفی کرده است.

   در گذشته برخی نظام های کیفری کلاسیک معتقد بودند چنانچه برای جرایم خرد و سبک، مجازات های سنگین وضع شود، مجرم قبل از ارتکاب جرم، سود و زیان آن را می سنجد و منصرف می شود. (نظریه سود و زیان) از همین رو، برای خُرد ترین جرایم نیز، شدیدترین مجازات ها را در نظر می گرفتند. ویکتور هوگو در رمان معروف بینوایان از زبان ژان والژان می گوید: «مرا برای دزدیدن تکه نانی به زندان بردند و پانزده سال در آنجا هر روز یک قرص نان کامل مجانی خوردم.» این نقد هوگو در واقع وارد بر نظریه سود و زیان می باشد.

    پس از ترک نظریه سود و زیان، نظام های کیفری به سمت تناسب بین جرم و مجازات رفتند. برای دستیابی به این هدف لازم بود مجازات ها، دارای تنوع و میزان و درجه باشند. مجازات اعدام، یک مجازات تجزیه ناپذیر است. یعنی قابلیت تقسیم و «کم و زیاد کردن» را ندارد. به همین جهت نمی توان در خصوص مجرمانی که جرایم شان شدت و ضعف دارد، از مجازات اعدام بهره برد. از این رو نظام های کیفری اعدام را منحصر در معدودی از جرایم خاص نمودند. آن ها مجازاتها را به انواع مختلفی نظیر: اعدام، حبس با اعمال شاقه، حبس عادی، تازیانه، مجازات مالی و ... تقسیم کردند. تمام این اقدامات بدین جهت بود که ملت ها می خواستند اصل فطری تناسب جرم و مجازات را اجرا کنند.

    اما تورات مقدس هماهنگ با نظریات کلاسیک کیفری، اصل تناسب جرم و مجازات صراحتا نقض می کند و تناسبی برای جرایم و مجازات ها در بسیاری جرایم، قائل نیست. بلاشک هیچ خرد سلیمی جرم «لعن پدر و مادر» را مستحق اعدام نمی داند. آیه فوق به روشنی ناقض اصل عقلی و فطری «تناسب بین جرم و مجازات» می باشد که حکایت از انقضای تاریخ مصرف تورات دارد. شاید بتوان خاستگاه مکاتب کلاسیک را، در احکام تورات ریشه یابی نمود.

شباهت قوانین به قوانین حمورابی

    مجازات یهود برای اهانت به پدر و مادر، از حیث شدت، نزدیکی زیادی با قانون باستانی حمورابی (15 قرن پیش از تولد دین یهود) دارد، چنان‌که در این قانون دربارۀ هتاک والدین آمده است: «اگر پسری پدر خود را زد باید دست او را قطع کنند». شباهت‌های زیاد شریعت یهود با قوانین حمورابی برخی را به این نتیجه رسانده است که این شریعت، مقتبس از قانون‌نامۀ حمورابی است. در دایرة‌المعارف امریکانا دراین‌باره می‌خوانیم: «قوانین حمورابی زمانی که تورات نگاشته می‌شده، در فرهنگ یهود رخنه کرده و نویسندگان یهودی تحت‌تأثیر این قوانین به گمان اینکه الهاماتی آسمانی هستند، با کمی تعدیل، آنها را وارد تورات نموده‌اند».

«اعدام در حقوق یهود و اسلام»

اثر سید ابوالفضل ساقی، انتشارات دانشگاه علوم اسلامی رضوی، 1398، صص155-156، (با دخل و تصرف)