کلیات آیین یهود

یهودیت آیینی توحیدی، دارای کتابی آسمانی و موضوع بعثت پیامبرانی آسمانی بود. آیین یهودیت در میان ادیان دنیا، شبیه ترین دین به اسلام است. در آیین یهودیت نماز، روزه، حجاب، زکات و بسیاری از اعمال عبادی دیگر که در اسلام وارد شده نیز آمده است. علاوه بر این، یهودیت و اسلام در بسیاری از مسائل فقهی و حقوقی نیز اشتراک دارند. ازجمله در باب مجازات های زنا، قتل، سرقت، ربا و ... شباهت های زیادی بین این دو دین دیده می شود. ناگفته نماند وجود این شباهت های زیاد، ابدا دلیل بر کم بودن تفاوت های این دو دین نیست. آیین یهودیت یک دین مبتنی بر نژاد بوده و فقط یک یهودی زاده، یهودی تلقی می شود. حال آنکه اسلام، توجهی به نژاد و نسب افراد نداشته و هرکسی با هر رنگ و نژاد و زبانی می تواند مسلمان شود.

یهودیان معتقدند خدا یکی است، مثل و مانندی ندارد، جسم ندارد، فرزند کسی نیست و خود نیز فرزندی ندارد،  قابل تصور نبوده و اوست که همه جهان را خلق کرده است. آن ها معتقدند موسی پیامبر خداست و هر کسی – چه قبل از موسی و چه بعد از وفات موسی- که موسی به نبوت او در تورات گواهی داده، پیامبر خداست و اطاعت او بر همه یهودیان واجب است. آن ها به معاد و قیامت اعتقاد دارند. یهود معتقد است که قوم برگزیده ی خداوند است و خدا آن ها را بر سایر اقوام برتری داده و روزی منجی آخرالزمان آن ها را به فرمانروایی جهان می رساند و وعده هایی را که خداوند به بنی اسرائیل داده، محقق می سازد. یکی از این وعده ها، تصاحب نیل تا فرات، توسط یهودیان است. برخی وجود ستاره شش پر داود بین دو خط آبی ، در پرچم اسرائیل را نماد همین باور یهودیان می دانند.

کتاب مقدس یهودیان، عهد عتیق است که خود از 39 سفر(کتاب) تشکیل شده و به 5 سفر اول آن تورات اطلاق می شود. یهودیان معتقدند که تورات کتابی مصون از تحریف و تغییر بوده و بدست خود موسی نوشته شده است. مهم ترین کتاب دینی یهود پس از عهد عتیق، «تلمود» است که فی الواقع تفسیری بر تورات است و نگاشته ی بزرگان و علمای یهود است.

دو فرد یهودی در حال قرائت تورات در کنیسا...

تاریخچه مختصر یهود از حضرت ابراهیم تا تشکیل کشور اسرائیل

آیین یهود دارای تاریخی گسترده و ریشه داری است که پستی ها و بلندی های زیادی را در بر می گیرد. شاید بتوان سر منشا این دین را به ابراهیم نسبت داد. پس از رهایی ایشان از ظلم های نمرود، یهودیان به دوران شکوه و عزت در مصر رسیدند و تحت سایه عزت حضرت یوسف مورد احترام قرار گرفتند. پس از یوسف فراعنه ای آمدند که نسبت به قوم یهود، سخت گیر و شدیدالعمل بودند. پس از رنج های فراوانی که بر قوم یهود از سوی فراعنه تحمیل شد، خداوند بر ایشان با ارسال منجی و یاوری بنام موسی منت نهاد و یهود را مشروط به شروطی از حکومت ظلم فرعون، پس از 400 سال بردگی رهایی داد. هنگام عمل به شروط الهی، عهدشکنی پیشه کرده و در امتحان الهی مردود شدند. منجی خداوند، حضرت موسی، که بارها از قومش عهدشکنی و خلف وعده های متعدد دیده بود، آن هم پس از مشاهده ی معجزه های بسیار، قومش را نفرین نمود و از ایشان روی برگرداند و پس از مدتی فوت کرد. پس از او بنی اسرائیل سال های سال در بیابان سرگردان و بلاتکلیف بسر برد.

درهای رحمت الهی باری دیگر گشوده شد و خدا این قوم را به رهبری جناب «یوشع ابن نون» بر دشمنان فائق آورد و با تشکیل حکومت یهودی در ارض موعود، باز قوم یهود، فساد و ربا و ارتداد پیشه کردند و به جنگ با پیامبران خود بر آمدند و با شیاطین بیعت نمودند. آن ها نبوت پیامبرانی مثل سلیمان را تکذیب و انکار کردند و کلام خدا را به سخره گرفته و با تفسیر آن به نفع خود، رسما به جنگ با خدا قد علم کردند.

پس از اندکی، بخت النصر به این سرزمین حمله کرد و معبد بزرگ سلیمان را تخریب نمود و یهودیان را به بند و بردگی کشید. یهودیان مدت مدیدی را در خفت و خواری به سر بردند. بر اساس آنچه که در عهد عتیق آمده، کوروش هخامنشی با یورش به ارض مقدس، بساط بخت النصر را بر چید. او یهودیان را نجات داده و اجازه تشکیل حاکمیت دینی یهودی را صادر نمود و مجددا یهودیان بر سر کار آمدند. اوج قدرت علمای یهود در همین مدت بود. آن ها با تشکیل حکومت، شوراهای حکومتی نظیر سنهدرین، ایجاد مراکز دینی و تعلیم و پرورش آموزگاران تورات، دستگاه حکومتی بزرگی ایجاد نمودند. اما طولی نکشید که امپراطوری روم نسخه این حکومت دینی را پیچید و به حاکمیت یهودیان پایان داد.

پس از این، یهودیان با پنهان سازی دین و مذهب خود و فرار به سرزمین های دورتر نظیر بین النهرین و ایران، دوران جدیدی را آغاز نمودند. یهودیان بدون اینکه هویت و مذهب خود را آشکار کنند در خفا در سرزمین های دیگری زندگی می کردند. آن ها وارد مسندهای مهم حکومتی می شدند و در پی یاری رساندن سایر یهودیان بر می آمدند. نمونه ی آن، داستان استر است که در عهد عتیق آمده است. مطابق این روایت، استر با نفوذ به دربار خشایارشا و ازدواج با او حکم قتل عام دشمنان یهودیان که شامل 75000 ایرانی آریایی می شدند را با حقه های زنانه از پادشاه گرفت.استر با این عمل از آسیب رسیدن به یهودیان توسط هامان به نوبه ی خود جلوگیری نمود.

یهودیان پس از تخریب دوم تا قرن اخیر در کشورهای مختلف پراکنده بودند. در عصر حاکمیت کلیسا در اروپا، مسیحیان بسیار بر یهودیان سخت گیری می کردند. یهودیان در اروپا به ویژه در ایتالیا دائما مورد اذیت و آزار و تمسخر و تحقیر بودند. آن ها حق بیرون آمدن از خانه بعد از غروب آفتاب را نداشتند. هنگام خروج قبل از غروب نیز در بعضی شهرها باید کلاه های قرمز بر سرشان می گذاشتند تا از سایر مردم شناخته شوند تا کسی با آن ها معامله نکند.

این ماجرا تا جنگ جهانی دوم ادامه داشت. هیتلر و جامعه نژادپرست آلمان نازی بشدت از یهودیان تنفر داشت و بر آن ها سخت گیری می کرد. یهودیان در اردوگاه های کار اجباری نازی به بیگاری و اعمال شاقه مشغول می شدند. در اثنای همین بیگاری ها، به بیماری های گوناگونی نظیر تیفوس مبتلا می شدند و با سرایت آن به تمام اسیران یهودی، مرگ های دسته جمعی اتفاق می افتاد. نازی ها برای اینکه ویروس را از بین ببرند جنازه های مردگان مبتلا به این گونه بیماری ها را آتش می زدند. پس از شکست هیتلر، یهودیان از همین جنازه های سوخته و اردوگاه های کار اجباری، افسانه ای ساختند به نام هولوکاست که مطابق آن ادعا می شد آلمانی ها در طول جنگ جهانی، 6 میلیون یهودی را در کوره های آدم سوزی و حمام های گاز، کشته اند. صهیونیست ها با انتشار تصاویری از اردوگاه های کار، احساسات جمعی جهانی را تحریک کردند و با علم کردن این شایعه و این اتهام علیه نازی ها، با ایجاد رعب و وحشت در دل یهودیان اروپا، آن ها را وادار کردند که به فلسطین مهاجرت کنند و بدین شکل بود که در دل کشور دیگری بنام فلسطین، کشوری بنام اسرائیل تشکیل دادند و ذره ذره و وجب به وجب خاک این کشور را به تصرف خود در آوردند.