دیدگاه اسلام و یهود درباره سحر

مقاله 92: دیدگاه اسلام و یهود درباره سحر

نویسنده:

• حسام الدین خلعتبری (استادیار دانشگاه علاّمه طباطبائی)
• مهری رحمانی (سطح سوم حوزة علمیّه، تهران)

عنوان نشریه: فصلنامه سراج منیر (علمی-ترویجی)

شماره و دوره: دوره 5، شماره 15، تابستان 1393، صفحه 105-13

چکیده: «سِحر» در لغت به معنى هرکاری یا چیزى است که مأخذ آن مخفى و پنهان باشد، ولى در عرف عام غالباً به همان کارهاى خارق‌العاده‏ اى مى‏ گویند که با استفاده از وسایل مختلف انجام مى‏ شود. سِحر امری آموختنى است و منشاء آن ابلیس است، لذاکسانی که از سِحر استفاده می‌کنند، با شیاطین در ارتباط هستند. با توجّه به تصریح خداوند در آیات قرآن در باب مسألة سِحر، می‌توان به این نتیجه رسید که برخی از شعبه‌های سِحر از امور واقعی است، ولی اسلام، رفتن به سوی این امور و استفاده از آن را به شدّت نهی می‌کند.

همانگونه که در دین یهود نیز سِحر مورد نهی فراوان قرار گرفته، هرچند که قوم یهود بسیار مرتکب این گناه می‌شوند. البتّه یادگیری سِحر به طور کُل حرام نیست و مردان خاصّ خود را می‌طلبد (؛ زیرا درغیر این صورت، آثار مخرّب فردی و اجتماعی یا حتّی خانوادگی به بار می‌آورد).در این تحقیق، پس از بررسی معنای لغوی و اصطلاحی سِحر و واژه های مرتبط با آن، سِحر از دیدگاه اسلام و یهود مورد توجّه قرار می‌گیرد و سعی خواهد شد ضمن بیان شعبه‌های مختلف آن، موارد واقعی از غیرواقعی بازشناسی شود و مصادیق و نیز حُکم آن از منظر اسلام و تورات تبیین شود.