باب 17 سفر خروج (تورات)

1)     و تمامی جماعت بنی اسرائیل به حکم یَهُوَه طی منازل کرده از صحرای سین کوچ کردند و در رفیدیم اردو زدند و آب نوشیدن برای قوم نبود.

2)     و قوم با موسی منازعه کرده گفتند: “ما را آب بدهید تا بنوشیم.” موسی بدیشان گفت: “چرا با من منازعه میکنید و چرا یَهُوَه را امتحان مینمایید؟”

3)     و در آنجا قوم تشنة آب بودند و قوم بر موسی شکایت کرده گفتند: “چرا ما را از مصر بیرون آوردی تا ما و فرزندان و مواشی ما را به تشنگی بکشی؟”

4)     آنگاه موسی نزد یَهُوَه استغاثه نموده گفت: “با این قوم چه کنم؟ نزدیک است مرا سنگسار کنند.”

5)     یَهُوَه به موسی گفت: “پیش روی قوم برو و بعضی از مشایخ اسرائیل را با خود بردار و عصای خود را که بدان نهر را زدی به دست خود گرفته برو.

6)     همانا من در آنجا پیش روی تو بر آن صخره بر آن صخره ای که در حوریب است می ایستم و صخره را خواهی زد تا آب از آن بیرون آید و قوم بنوشند.” پس موسی به حضور مشایخ اسرائیل چنین کرد.

7)     و آن موضع را مسَه و مریبه نامید به سبب منازعة بنی اسرائیل و امتحان کردن ایشان یَهُوَه را زیرا گفته بودند‌: “آیا یَهُوَه در میان ما هست یا نه؟”

8)     پس عمالیق آمده در رفیدیم با اسرائیل جنگ کردند.

9)     و موسی به یوشع گفت: “مردان برای ما برگزین و بیرون رفته با عمالیق مقاتله نما و بامدادان من عصای خدا را به دست گرفته بر قلة کوه خواهم ایستاد.”

10)  پس یوشع بطوری که موسی او را امر فرموده بود کرد تا با عمالیق محاربه کند. و موسی و هارون و حور بر قلة کوه برآمدند.

11)  و واقع شد که چون موسی دست خود را بر می افراشت اسرائیل غلبه می یافتند و چون دست خود را فرو میگذاشت عمالیق چیره میشدند.

12)  و دستهای موسی سنگین شد. پس ایشان سنگی گرفته زیرش نهادند که بر آن بنشیند. و هارون و حور‌ یکی از این طرف و دیگری از آن طرف دستهای او را بر میداشتند و دستهایش تا غروب آفتاب برقرار ماند.

13)  و یوشع عمالیق و قوم او را به دم شمشیر منهزم ساخت.

14)  پس یَهُوَه به موسی گفت: “اینرا برای یادگاری در کتاب بنویس و به سمع یوشع برسان که هر آینه ذکر عمالیق را از زیر آسمان محو خواهم ساخت.”

15)  و موسی مذبحی بنا کرد و آنرا یَهُوَه نِسی نامید.

16)  و گفت: “زیرا که دست بر تخت یَهُوَه است که یَهُوَه را جنگ با عمالیق نسلاً بعد نسل خواهد بود.”