-
۱۰۰۳
تثنیه
باب چهاردهم
- شما پسران یَهُوَه خدای خود هستید پس برای مردگان خویشتن را مجروح نکنید و مابین چشمان خود را نتراشید.
- زیرا تو برای یَهُوَه خدایت قوم مقدس هستی و یَهُوَه تو را برای خود برگزیده است تا از جمیع امت هایی که بر روی زمیناند به جهت او قوم خاصّ باشی.
- هیچ چیز مکروه نخور.
- این است حیواناتی که بخورید: گاو و گوسفند و بز
- و آهو و غزال و گور و بزکوهی و ریم و گاوِ دشتی و مهات.
- و هر حیوان شکافته سم که سم را به دو حصّه شکافته دارد و نشخوار کند آن را از بهایم بخورید.
- لیکن از نشخوار کنندگان و شکافتگان سم اینها را نخورید: یعنی شتر و خرگوش و وَنک زیرا که نشخوار می کنند اما شکافته سم نیستند. اینها برای شما نجساند.
- و خوک زیرا شکافته سم است لیکن نشخوار نمی کند این برای شما نجس است. از گوشت آن ها نخورید و لاش آن ها را لمس نکنید.
- از همة آنچه در آب است اینها را بخورید: هر چه پر و فلس دارد آن ها را بخورید.
- و هرچه پر و فلس ندارد نخورید برای شما نجس است.
- از همة مرغان طاهر بخورید.
- و این است آن هایی که نخورید: عقاب و استخوانخوار و نسرِ بحر
- و لاشخوار و شاهین و کرکس به اجناس آن
- و هر غُراب به اجناس آن
- و شترمرغ و جغد و مرغدریایی و باز به اجناس آن
- و بوم و بوتیمار و قاز
- و قائت و رَخَم و غوّاص
- و لَقلَق و کُلنک به اجناس آن و هدهد و شبپره.
- و همة حشرات بالدار برای شما نجساند خورده نشوند.
- اما از همة مرغان طاهر بخورید.
- هیچ گوشت مردار نخورید به غریبی که درون دروازههای تو باشد بده تا بخورد یا به اجنبی بفروش زیرا که تو برای یَهُوَه خدایت قوم مقدس هستی. و بزغاله را در شیر مادرش مپز.
- عشر تمامی محصولات مزرعة خود را که سال به سال از زمین برآید البته بده.
- و به حضور یَهُوَه خدایت در مکانی که برگزیند تا نام خود را در آنجا ساکن سازد عشر غله و شیره و روغن خود را و نخست زادگان رمه و گله خویش را بخور تا بیاموزی که از یَهُوَه خدایت همه اوقات بترسی.
- و اگر راه از برایت دور باشد که آن را نمی توانی برد و آن مکانی که یَهُوَه خدایت خواهد برگزید تا نام خود را در آن بگذارد وقتی که یَهُوَه خدایت تو را برکت دهد از تو دور باشد
- پس آن را به نقره بفروش و نقره را بدست خود گرفته به مکانی که یَهُوَه خدایت برگزیند برو.
- و نقره را برای هرچه دلت میخواهد از گاو و گوسفند و شراب و مسکرات و هرچه دلت از تو بطلبد بده و در آنجا بحضور یَهُوَه خدایت بخور و خودت با خاندانت شادی نما.
- و لاویای را که اندرون دروازههایت باشد ترک نکن چون که او را با تو حصّه و نصیبی نیست.
- و در آخر هر سه سال تمام عشر محصول خود را در همان سال بیرون آورده در اندرون دروازههایت ذخیره نما.
- و لاوی چون که با تو حصّه و نصیبی ندارد و غریب و یتیم و بیوهزنی که درون دروازههایت باشند بیایند و بخورند و سیر شوند تا یَهُوَهخدایت تو را در همة اعمال دستت که می کنی برکت دهد.
براساس نسخه «کتاب مقدس یعنی عهد عتیق و عهد جدید»، لندن، 1904 میلادی
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
پیدایش |
خروج |
لاویان |
اعداد |
تثنیه |
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
- |
|||
- |
- |
|||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
- |