باب 32 سفر پیدایش (تورات)

1)     و یعقوب راه خود را پیش گرفت و فرشتگان خدا به وی برخوردند.

2)     و چون یعقوب ایشان را دید گفت: “این لشکر خداست!” و آن موضع را “محنایم” نامید.

3)     پس یعقوب قاصدان پیش روی خود نزد برادر خویش عیسو به دیار سعیر به بلاد ادوم فرستاد

4)     و ایشان را امر فرموده گفت: “به آقایم عیسو چنین گویید که بندة تو یعقوب عرض میکند با لابان ساکن شده تاکنون توقف نمودم

5)     و برای من گاوان و الاغان و گوسفندان و غلامان و کنیزان حاصل شده است و فرستادم تا آقای خود را آگاهی دهم و در نظرت التفات یابم.”

6)     پس قاصدان نزد یعقوب برگشته گفتند: “نزد برادرت عیسو رسیدیم و اینک با چهار صد نفر به استقبال تو میآید.”

7)     آنگاه یعقوب به نهایت ترسان و متحیر شده کسانی را که با وی بودند با گوسفندان و گاوان و شتران به دو دسته تقسیم نمود

8)     و گفت: “هرگاه عیسو به دستة اول برسد و آنها را بزند همانا دستة دیگر رهایی یابد.”

9)     و یعقوب گفت: “ای خدای پدرم ابراهیم و خدای پدرم اسحاق ای یَهُوَه که به من گفتی به زمین و به مولَد خویش برگرد و با تو احسان خواهم کرد

10)  کمتر هستم از جمیع لطفها و از همة وفایی که با بندة خود کرده ای زیرا که با چوبدست خود از این اردن عبور کردم و الآن (مالک) دو گروه شده ام.

11)  اکنون مرا از دست برادرم از دست عیسو رهایی ده زیرا که من از او میترسم مبادا بیاید و مرا بزند یعنی مادر و فرزندان را.

12)  و تو گفتی هر آینه با تو احسان کنم و ذریت تو را مانند ریگ دریا سازم که از کثرت آن را نتوان شمرد.”

13)  پس آن شب را در آنجا بسر برد و از آنچه بدستش آمد ارمغانی برای برادر خود عیسو گرفت:

14)  دویست ماده بز با بیست بز نر و دویست میش با بیست قوچ

15)  و سی شتر شیر ده با بچه های آنها و چهل ماده گاو با ده گاو نر و بیست ماده الاغ با ده کره.

16)  و آنها را دسته دسته جدا جدا به نوکران خود سپرد و به بندگان خود گفت: “پیش روی من عبور کنید و در میان دسته ها فاصله بگذارید.”

17)  و نخستین را امر فرموده گفت که “چون برادرم عیسو به تو رسد و از تو پرسیده بگوید: از آن کیستی و کجا میروی و اینها که پیش توست از آن کیست؟ بدو بگو: این از آن بنده ات یعقوب است و پیشکشی است که برای آقایم عیسو فرستاده شده است و اینک خودش نیز در عقب ماست.”

18)  و همچنین دومین و سومین و همة کسانی را که از عقب آن دسته ها میرفتند امر فرموده گفت: “چون عیسو برسید بدو چنین گویید

19)  و نیز گویید: اینک بنده ات یعقوب در عقب ماست.” زیرا گفت: “غضب او را بدین ارمغانی که پیش من میرود فرو خواهم نشانید و بعد چون روی او را بینم شاید مرا قبول فرماید.”

20)  پس ارمغان پیش از او عبور کرد و او آن شب را در خیمه گاه بسر برد.

21)  و شبانگاه خودش برخاست و دو زوجه و دو کنیز و یازده پسر خویش را برداشته ایشان را از معبر یبوق عبور داد.

22)  ایشان را برداشت و از آن نهر عبور داد و تمام مایملک خود را نیز عبور داد.

23)  و یعقوب تنها ماند و مردی با وی تا طلوع فجر کشتی میگرفت.

24)  و چون او دید که بر وی غلبه نمی یابد کف ران یعقوب را لمس کرد و کف ران یعقوب در کشتی گرفتن با او فشرده شد.

25)  پس گفت: “مرا رها کن زیرا که فجر میشکافد.” گفت: “تا مرا برکت ندهی تو را رها نکنم.”

26)  به وی گفت: “نام تو چیست؟” گفت: “یعقوب.”

27)  گفت: “از این پس نام تو یعقوب خوانده نشود بلکه اسرائیل زیرا که با خدا و با انسان مجاهده کردی و نصرت یافتی.”

28)  و یعقوب از او سؤال کرده گفت: “مرا از نام خود آگاه ساز.” گفت: “چرا اسم مرا میپرسی؟ “ و او را در آنجا برکت داد.

29)  و یعقوب آن مکان را “فنیئیل” نامیده (گفت: ) “زیرا خدا را روبرو دیدم و جانم رستگار شد.”

30)  و چون از “فنوئیل” گذشت آفتاب بر وی طلوع کرد و بر ران خود میلنگید.

31)  از این سبب بنی اسرائیل تا امروز عرق النساء را که در کف ران است نمیخورند زیرا کف ران یعقوب را در عرق النساء لمس کرد.