-
۱۰۱۲
تثنیه
باب پانزدهم
- و در آخر هر هفت سال انفکاک نمایی.
- و قانون انفکاک این باشد: هر طلبکاری قرضی را که به همسایة خود داده باشد منفکّ سازد و از همسایة و برادر خود مطالبه نکند چون که انفکاک یَهُوَه اعلان شده است.
- از غریب مطالبه توانی کرد اما هرآنچه از مال تو نزد برادرت باشد دست تو آن را منفکّ سازد.
- تا نزد تو هیچ فقیر نباشد زیرا که یَهُوَه تو را در زمینی که یَهُوَه خدایت برای نصیب و ملک به تو می دهد البته برکت خواهد داد
- اگر قول یَهُوَه خدایت را به دقت بشنوی تا متوجه شدهجمیع این اوامر را که من امروز به تو امر می فرمایم بجا آوری.
- زیرا که یَهُوَه خدایت تو را چنانکه گفته است برکت خواهد داد و به امت های بسیار قرض خواهی داد لیکن تو مدیون نخواهی شد و بر امت های بسیار تسلط خواهی نمود و ایشان بر تو مسلط نخواهند شد.
- اگر نزد تو در یکی از دروازههایت در زمینی که یَهُوَه خدایت به تو میبخشد یکی از برادرانت فقیر باشد دل خود را سخت نساز و دستت را بر برادر فقیر خود مبند.
- بلکه البته دست خود را بر او گشاده دار و به قدر کفایت موافق احتیاج او به او قرض بده.
- و با حذر باش مبادا در دل تو فکر زشت باشد و بگویی سال هفتم یعنی سال انفکاک نزدیک است و چشم تو بر برادر فقیر خود بد شده چیزی به او ندهی و او از تو نزد یَهُوَه فریاد برآورده برایت گناه باشد.
- البته به او بدهی و دلت از دادنش آزرده نشود زیرا که به عوض این کار یَهُوَه خدایت تو را در تمامی کارهایت و هرچه دست خود را بر آن دراز می کنی برکت خواهد داد.
- چون که فقیر از زمینت معدوم نخواهد شد بنابراین من تو را امر فرموده میگویم البته دست خود را برای برادر مسکین و فقیر خود که در زمین تو باشند گشاده دار.
- اگر مرد یا زن عبرانی از برادرانت به تو فروخته شود و او تو را شش سال خدمت نماید پس در سال هفتم او را از نزد خود آزاد کرده رها کن.
- و چون او را از نزد خود آزاد کرده رها می کنی او را تُهیدست روانه نساز.
- او را از گله و خرمن و چرخُشت خود البته زاد بده به اندازهای که یَهُوَهخدایت تو را برکت داده باشد به او بده.
- و بیادآور که تو در زمین مصر غلام بودی و یَهُوَهخدایت تو را فدیه داد بنابراین من امروز این را به تو امر می فرمایم
- و اگر به تو گوید از نزد تو بیرون نمی روم چون که تو را و خاندان تو را دوست دارد و او را نزد تو خوش گذشته باشد
- آنگاه درفشی گرفته گوشش را با آن به دربدوز تا تو را غلام ابدی باشد و با کنیز خود نیز چنین عمل نما.
- و چون او را از نزد خود آزاد کرده رها می کنی بنظرت بد نیاید زیرا که دو برابر اُجرتِ اجیر تو را شش سال خدمت کرده است. و یَهُوَه خدایت در هرچه می کنی تو را برکت خواهد داد.
- همة نخست زادگان نرینه را که از رمه و گلة تو زاییده شوند برای یَهُوَه خدای خود تقدیس نما و با نخست زادة گاو خود کار نکن و نخست زادة گوسفند خود را پشم مبر.
- آن ها را به حضور یَهُوَه خدای خود در مکانی که یَهُوَه برگزیند تو و اهل خآن هات سال به سال بخورید.
- لیکن اگر عیبی داشته باشد مثلاً لنگ یا کور یا هر عیب دیگر آن را برای یَهُوَه خدایت ذبح نکن.
- آن را در اندرون دروازههایت بخور شخص نجس و شخص طاهر آن را برابر مثل غزال و آهو بخورند.
- اما خونش را نخور. آن را مثل آب بر زمین بریز.
براساس نسخه «کتاب مقدس یعنی عهد عتیق و عهد جدید»، لندن، 1904 میلادی
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
پیدایش |
خروج |
لاویان |
اعداد |
تثنیه |
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
- |
|||
- |
- |
|||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
- |