باب 31 سفر اعداد (تورات)

1) و یَهُوَه موسی را خطاب کرده گفت:

2) “انتقام بنی‌اسرائیل را از مدیانیان بگیر و بعد از آن به قوم خود ملحق خواهی شد.”

3) پس موسی قوم را مخاطب ساخته گفت: “از میان خود مردان برای جنگ مهیا سازید تا به مقابلة مدیان برآیند و انتقام یَهُوَه را از مدیان بکشند.

4) هزار نفر از هر سبط از جمیع اسباط اسرائیل برای جنگ بفرستید.”

5) پس از هزاره‌های اسرائیل از هر سبط یک هزار یعنی دوازده هزار نفر مهیا شدة برای جنگ منتخب شدند.

6) و موسی ایشان را هزار نفر از هر سبط به جنگ فرستاد ایشان را با فینحاس بن‌العازار کاهن و اسباب قدس و کَرِنّاها برای نواختن در دستش به جنگ فرستاد.

7) و با مدیان به طوری که یَهُوَه موسی را امر فرموده بود جنگ کرده همة ذکوران را کشتند.

8) و در میان کشتگان ملوک مدیان یعنی اِوی و راقَم و صور و حور و رابع پنج پادشاه مدیان را کشتند و بلعام بن‌بعور را به شمشیر کشتند.

9) و بنی‌اسرائیل زنان مدیان و اطفال ایشان را به اسیری بردند و جمیع بهایم و جمیع مواشی ایشان و همة املاک ایشان را غارت کردند.

10) و تمامی شهرها و مساکن و قلعه‌های ایشان را به آتش سوزانیدند.

11) و تمامی غنیمت و جمیع غارت از انسان و بهایم گرفتند.

12) و اسیران و غارت و غنیمت را نزد موسی و العازار کاهن و جماعت بنی‌اسرائیل در لشکرگاه در عربات موآب که نزد اردن در مقابل اریحاست آوردند.

13) و موسی و العازار کاهن و تمامی آقاان جماعت بیرون از لشکرگاه به استقبال ایشان آمدند.

14) و موسی بر رؤسای لشکر یعنی سرداران هزاره‌ها و سرداران صدها که از خدمت جنگ باز آمده بودند‌غضبناک شد.

15) و موسی به ایشان گفت: “آیا همة زنان را زنده نگاه داشتید؟

16) اینک اینانند که بر حسب مشورت بلعام بنی‌اسرائیل را واداشتند تا در امر فغور به یَهُوَه خیانت ورزیدند و در جماعت یَهُوَه وبا عارض شد.

17) پس الآن هر ذکوری از اطفال را بکشید و هر زنی را که مرد را شناخته با او همبستر شده باشد بکشید.

18) و از زنان هر دختری را که مرد را نشناخته و با او همبستر نشده برای خود زنده نگاه دارید.

19) و شما هفت روز بیرون از لشکرگاه خیمه زنید و هر که شخصی را کشته و هر که کشته‌ای را لمس نموده باشد از شما و اسیران شما در روز سوم و در روز هفتم خود را تطهیر نماید.

20) و هر جامه و هر ظرف چرمی و هر چه از پشم بز ساخته شده باشد و هر ظرف چوبین را تطهیر نمایید.”

21) و العازار کاهن به مردان جنگی که به مقاتله رفته بودند گفت: “این است قانون شریعتی که یَهُوَه به موسی امر فرموده است:

22) طلا و نقره و برنج و آهن و روی و سرب

23) یعنی هرچه متحمل آتش بشود آنرا از آتش بگذرانید و طاهر خواهد شد و به آب تنزیه نیز آنرا طاهر سازند و هرچه متحمل آتش نشود آنرا از آب بگذرانید.

24) و در روز هفتم رخت خود را بشویید تا طاهر شوید و بعد از آن به لشکرگاه داخل شوید.”

25) و یَهُوَه موسی را خطاب کرده گفت:

26) “تو و العازار کاهن و آقاان خاندان آبای جماعت حساب غنایمی که گرفته شده است چه از انسان و چه از بهایم بگیرید.

27) و غنیمت را در میان مردان جنگی که به مقاتله بیرون رفته‌اند و تمامی جماعت نصف نما.

28) و از مردان جنگی که به مقاتله بیرون رفته‌اند زکات برای یَهُوَه بگیر یعنی یک نفر از پانصد چه از انسان و چه از گاو و چه از الاغ و چه از گوسفند.

29) از قسمت ایشان بگیر و به العازار کاهن بده تا هدیة افراشتنی برای یَهُوَه باشد.

30) و از قسمت بنی‌اسرائیل یکی که از هر پنجاه نفر گرفته شده باشد چه از انسان و چه از گاو و چه از الاغ و چه از گوسفند و چه از جمیع بهایم بگیر و آنها را به لاویانی که ودیعت مسکن یَهُوَه را نگاه میدارند بده.”

31) پس موسی و العازار کاهن برحسب آنچه یَهُوَه به موسی امر فرموده بود عمل کردند.

32) و غنیمت سوای آن غنیمتی که مردان جنگی گرفته بودند از گوسفند ششصد و هفتاد و پنج هزار رأس بود.

33) و از گاو هفتاد و دو هزار رأس.

34) و از الاغ شصت و یک هزار رأس.

35) و از انسان از زنانی که مرد را نشناخته بودند سی و دو هزار نفر بودند.

36) و نصفه‌ای که قسمت کسانی بود که به جنگ رفته بودند سیصد و سی و هفت هزار و پانصد گوسفند بود.

37) و زکات یَهُوَه از گوسفند ششصد و هفتاد و پنج رأس بود.

38) و گاوان سی و شش هزار بود و از آنها زکات یَهُوَه هفتاد و دو رأس بود.

39) و الاغها سی هزار و پانصد و از آنها زکات یَهُوَه شصت و یک رأس بود.

40) و مردمان شانزده هزار و از ایشان زکات یَهُوَه سی و دو نفر بودند.

41) و موسی زکات را که هدیة افراشتنی یَهُوَه بود به العازار کاهن داد چنانکه یَهُوَه به موسی امر فرموده بود.

42) و از قسمت بنی‌اسرائیل که موسی آنرا از مردان جنگی جدا کرده بود

43) و قسمت جماعت از گوسفندان سیصد و سی و هفت هزار و پانصد رأس بود.

44) و از گاوان سی و شش هزار رأس.

45) و از الاغها سی هزار و پانصد رأس.

46) و از انسان شانزده هزار نفر.

47) و موسی از قسمت بنی‌اسرائیل یکی را که از هر پنجاه گرفته شده بود چه از انسان و چه از بهایم گرفت و آنها را به لاویانی که ودیعت مسکن یَهُوَه را نگاه میداشتند داد چنانکه یَهُوَه به موسی امر فرموده بود.

48) و رؤسایی که بر هزاره‌های لشکر بودند سرداران هزاره‌ها با سرداران صدها نزد موسی آمدند.

49) و به موسی گفتند: “بندگانت حساب مردان جنگی را که زیر دست ما میباشند گرفتیم و از ما یک نفر مفقود نشده است.

50) پس ما از آنچه هرکس یافته است هدیه‌ای برای یَهُوَه آورده‌ایم از زیورهای طلا و خلخالها و دست بندها و انگشترها و گوشواره‌ها و گردن‌بندها تا برای جانهای ما به حضور یَهُوَه کفاره شود.”

51) و موسی و العازار کاهن طلا و همة زیورهای مصنوعه را از ایشان گرفتند.

52) و تمامی طلای هدیه‌ای که از سرداران هزاره‌ها و سرداران صدها برای یَهُوَه گذرانیدند شانزده هزار و هفتصد و پنجاه مثقال بود.

53) زیرا که هر یکی از مردان جنگی غنیمتی برای خود برده بودند.

54) و موسی و العازار کاهن طلا را از سرداران هزاره‌ها و صدها گرفته به خیمه اجتماع آوردند تا بجهت بنی اسرائیل به حضور یَهُوَه یادگار باشد.