باب 13 سفر پیدایش (تورات)

1)     و ابرام با زن خود و تمام اموال خویش و لوط از مصر به جنوب آمدند.

2)     و ابرام از مواشی و نقره و طلا بسیار دولتمند بود.

3)     پس از جنوب طی منازل کرده به بیت ئیل آمد بدانجایی که خیمه اش در ابتدا بود در میان بیت ئیل و عای

4)     به مقام آن مذبحی که اول بنا نهاده بود و در آنجا ابرام نام یَهُوَه را خواند.

5)     و لوط را نیز که همراه ابرام بود گله و رمه و خیمه ها بود.

6)     و زمین گنجایش ایشان را نداشت که در یکجا ساکن شوند زیرا که اندوخته های ایشان بسیار بود و نتوانستند در یکجا سکونت کنند.

7)     و در میان شبانان مواشی ابرام و شبانان مواشی لوط نزاع افتاد. و در آن هنگام کنعانیان و فَرِزّیان ساکن زمین بودند.

8)     پس ابرام به لوط گفت: “زنهار در میان من و تو و در میان شبانان من و شبانان تو نزاعی نباشد زیرا که ما برادریم.

9)     مگر تمام زمین پیش روی تو نیست؟ ملتمس اینکه از من جدا شوی. اگر به جانب چپ روی من بسوی راست خواهم رفت و اگر بطرف راست روی من به جانب چپ خواهم رفت.”

10)  آنگاه لوط چشمان خود را برافراشت و تمام وادی اردن را بدید که همه اش مانند باغ یَهُوَه و زمین مصر بطرف صوغَر سیراب بود قبل از آنکه یَهُوَه سدوم و عموره را خراب سازد.

11)  پس لوط تمام وادی اردن را برای خود اختیار کرد و لوط بطرف شرقی کوچ کرد و از یکدیگر جدا شدند.

12)  ابرام در زمین کنعان ماند و لوط در بلاد وادی ساکن شد و خیمه خود را تا سدوم نقل کرد.

13)  لکن مردمان سدوم بسیار شریر و به یَهُوَه خطاکار بودند.

14)  و بعد از جدا شدن لوط از وی یَهُوَه به ابرام گفت: “اکنون تو چشمان خود را برافراز و از مکانی که در آن هستی بسوی شمال و جنوب و مشرق و مغرب بنگر

15)  زیرا تمام این زمین را که می بینی به تو و ذریت تو تا به ابد خواهم بخشید.

16)  و ذریت تو را مانند غبار زمین گردانم. چنانکه اگر کسی غبار زمین را تواند شمرد ذریت تو نیز شمرده شود.

17)  برخیز و در طول و عرض زمین گردش کن زیرا که آنرا به تو خواهم داد.

18)  و ابرام خیمة خود را نقل کرده روانه شد و در بلوطستان ممًری که در حبرون است ساکن گردید و در آنجا مذبحی برای یَهُوَه بنا نهاد.