باب اول سفر خروج (تورات)

1) و این است نامهای پسران اسرائیل که به مصر آمدند هر کس با اهل خانه اش همراه یعقوب آمدند:

2) رؤبین و شمعون و لاوی و یهودا

3) یساکار و زبولون و بنیامین

4) و دان و نفتالی و جاد و اشیر.

5) و همة نفوسی که از صُلب یعقوب پدید آمدند هفتاد نفر بودند. و یوسف در مصر بود.

6) و یوسف و همة برادرانش و تمامی آن طبقه مردند.

7) و بنی اسرائیل بارور و منتشر شدند و کثیر و بینهایت زورآور گردیدند و زمین از ایشان پر گشت.

8) اما پادشاهی دیگر بر مصر برخاست که یوسف را نشناخت

9)  و به قوم خود گفت: “همانا قوم بنی اسرائیل از ما زیاده و زورآورترند.

10)  بیایید با ایشان به حکمت رفتار کنیم مبادا که زیاد شوند. و واقع شود که چون جنگ پدید آید ایشان نیز با دشمنان ما همداستان شوند و با ما جنگ کرده از زمین بیرون روند.”

11)  پس سرکاران بر ایشان گماشتند تا ایشان را به کارهای دشوار ذلیل سازند و برای فرعون شهرهای خزینه یعنی فیتوم و رَعمسیس را بنا کردند.

12)  لیکن چنانکه بیشتر ایشان را ذلیل ساختند زیادتر متزاید و منتشر گردیدند و از بنی اسرائیل احتراز مینمودند.

13)  و مصریان از بنی اسرائیل به ظلم خدمت گرفتند.

14)  و جانهای ایشان را به بندگی سخت به گل کاری و خشت سازی و هر گونه عمل صحرایی تلخ ساختندی. و هر خدمتی که بر ایشان نهادندی به ظلم میبود.

15)  و پادشاه مصر به قابله های عبرانی که یکی را شفره و دیگری را فُوعه نام بود امر کرده

16)  گفت: “چون قابله گری برای زنان عبرانی بکنید و بر سنگها نگاه کنید. اگر پسر باشد او را بکُشید و اگر دختر بود زنده بماند.”

17)  لیکن قابله ها از خدا ترسیدند و آنچه پادشاه مصر بدیشان فرموده بود نکردند بلکه پسران را زنده گذاردند.

18)  پس پادشاه مصر قابله ها را طلبیده بدیشان گفت: “چرا این کار را کردید و پسران را زنده گذاردید؟”

19)  قابله ها به فرعون گفتند: “از این سبب که زنان عبرانی چون زنان مصری نیستند بلکه زورآورند و قبل از رسیدن قابله می زایند.”

20)  و خدا با قابله ها احسان نمود و قوم کثیر شدند و بسیار توانا گردیدند.

21)  و واقع شد چونکه قابله ها از خدا ترسیدند خانه ها برای ایشان بساخت.

22)  و فرعون قوم خود را امر کرده گفت: “هر پسری که زاییده شود به نهر اندازید و هر دختری را زنده نگاه دارید.”