باب 7 سفر لاویان (تورات)

1)     “و این است قانون قربانی جرم این قدس اقداس است.

2)     در جایی که قربانی سوختنی را ذبح کنند قربانی جرم را نیز ذبح بکنند و خونش را به اطراف مذبح بپاشند.

3)     و از آن همه پیه اش را بگذراند دنبه و پیه که احشا را میپوشاند.

4)     و دو گُرده و پیهی که بر آنهاست که بر دو تهیگاه است و سفیدی را که بر جگر است با گُرده ها جدا کند.

5)     و کاهن آنها را برای هدیة آتشین بجهت یَهُوَه بسوزاند. این قربانی جرم است.

6)     و هر ذکوری از کاهنان آن را بخورد در مکان مقدس خورده شود. این قدس اقداس است.

7)     “قربانی جرم مانند قربانی گناه است. آنها را یک قانون است. کاهنی که به آن کفاره کند از آن او خواهد بود.

8)     و کاهنی که قربانی سوختنی کسی را گذراند آن کاهن پوست قربانی سوختنی را که گذرانید برای خود نگاه دارد.

9)     و هر هدیة آردی که در تنور پخته شود و هر چه بر تابه یا ساج ساخته شود از آن کاهن که آنرا گذرانید خواهد بود.

10)  و هر هدیة آردی خواه به روغن سرشته شده خواه خشک از آن همة پسران هارون بی تفات یکدیگر خواهد بود.

11)  “و این است قانون ذبیح سلامتی که کسی نزد یَهُوَه بگذراند.

12)  اگر آنرا برای تشکر بگذراند پس با ذبیحه تشکر قرصهای فطیر سرشته شده به روغن و نازکهای فطیر مالیده شده به روغن و از آرد نرم آمیخته شده قرصهای سرشته شدة به روغن را بگذراند.

13)  با قرصهای نان خمیر مایه دار قربانی خود را همراه ذبیحه تشکر سلامتی خود بگذراند.

14)  و از آن از هر قربانی یکی را برای هدیه افراشتنی نزد یَهُوَه بگذراند و از آنِ آن کاهن که خون ذبیحه سلامتی را می پاشد خواهد بود.

15)  و گوشت ذبیحه تشکر سلامتی او در روز قربانی وی خورده شود چیزی از آنرا تا صبح نگذارد.

16)  و اگر ذبیحه قربانی او نذری یا تبرعی باشد در روزی که ذبیحه خود را میگذراند خورده شود و باقی آن در فردای آنروز خورده شود.

17)  و باقی گوشت ذبیحه در روز سوم به آتش سوخته شود.

18)  و اگر چیزی از گوشت ذبیحه سلامتی او در روز سوم خورده شود مقبول نخواهد شد و برای کسی که آنرا گذرانید محسوب نخواهد شد نجس خواهد بود. و کسی که آنرا بخورد گناه خود را متحمل خواهد شد.

19)  و گوشتی که به هر چیز نجس برخورد خورده نشود به آتش سوخته شود و هرکه طاهر باشد از آن گوشت بخورد.

20)  لیکن کسی که از گوشت ذبیحه سلامتی که برای یَهُوَه است بخورد و نجاست او بر او باشد آن کس از قوم خود منقطع خواهد شد.

21)  و کسی که هر چیز نجس را خواه نجاست آدمی خواه بهیمة نجس خواه هر چیز مکروه نجس را لمس کند و از گوشت ذبیحه سلامتی که برای یَهُوَه است بخورد آن کس از قوم خود منقطع خواهد شد.”

22)  و یَهُوَه موسی را خطاب کرده گفت:

23)  “بنی اسرائیل را خطاب کرده بگو: هیچ پیه گاو و گوسفند و بز را مخورید.

24)  اما پیه مردار و پیه حیوان دریده شده برای هر کار استعمال میشود لیکن هرگز خورده نشود.

25)  زیرا هر که پیه جانوری که از آن هدیة آتشین برای یَهُوَه میگذرانند بخورد آن کس که خورد از قوم خود منقطع شود.

26)  و هیچ خون را خواه از مرغ خواه از بهایم در همة مسکنهای خود مخورید.

27)  هر کسی که از هر قسم خون بخورد آن کس از قوم خود منقطع خواهد شد.”

28)  و یَهُوَه موسی را خطاب کرده گفت:

29)  “بنی اسرائیل را خطاب کرده بگو: هر که ذبیحه سلامتی خود را برای یَهُوَه بگذراند قربانی خود را از ذبیحه سلامتی خود نزد یَهُوَه بیاورد.

30)  به دستهای خود هدایای آتشین یَهُوَه را بیاورد پیه را با سینه بیاورد تا سینه بجهت هدیة جنبانیدنی به حضور یَهُوَه جنبانیده شود.

31)  و کاهن پیه را بر مذبح بسوزاند و سینه از آن هارون و پسرانش خواهد بود.

32)  و ران راست را برای هدیه افراشتنی از ذبایح سلامتی خود به کاهن بدهید.

33)  آن کس از پسران هارون که خون ذبیحه سلامتی و پیه را گذرانید ران راست حِصِّة وی خواهد بود.

34)  زیرا سینة جنبانیدنی و ران افراشتنی را از بنی اسرائیل ذبایح سلامتی ایشان گرفتم و آنها را به هارون کاهن و پسرانش به فریضة ابدی از جانب بنی اسرائیل دادم.”

35)  این است حصّة مسح هارون و حصّة مسح پسرانش از هدایای آتشین یَهُوَه در روزی که ایشان را نزدیک آورد تا برای یَهُوَه کهانت کنند.

36)  که یَهُوَه امر فرمود که به ایشان داده شود در روزی که ایشان را از میان بنی اسرائیل مسح کرد این فریضة ابدی در نسلهای ایشان است.

37)  این است قانون قربانی سوختنی و هدیه آردی و قربانی گناه و قربانی جرم و قربانی تقدیس و ذبیحه سلامتی

38)  که یَهُوَه به موسی در کوه سینا امر فرموده بود در روزی که بنی اسرائیل را مأمور فرمود تا قربانیهای خود را نزد یَهُوَه بگذرانند در صحرای سینا.