باب 12 سفر اعداد (تورات)

1) و مریم و هارون دربارة زن حبشی که موسی گرفته بود بر او شکایت آوردند زیرا زن حبشی گرفته بود.

2) و گفتند: “آیا یَهُوَه با موسی به تنهایی تکلم نموده است مگر به ما نیز تکلم ننموده؟” و یَهُوَه اینرا شنید.

3) و موسی مرد بسیار حلیم بود بیشتر از جمیع مردمانی که بر روی زمین‌اند.

4) در ساعت یَهُوَه به موسی و هارون و مریم گفت: “شما هر سه نزد خیمة اجتماع بیرون آیید.” و هر سه بیرون آمدند.

5) و یَهُوَه در ستون ابر نازل شده به در خیمه ایستاد و هارون و مریم را خوانده ایشان هر دو بیرون آمدند.

6) و او گفت: “الآن سخنان مرا بشنوید: اگر در میان شما نبی‌ّ‌ای باشد من که یَهُوَه هستم خود را در رؤیا بر او ظاهر میکنم و در خواب به او سخن میگویم.

7) اما بندة من موسی چنین نیست. او در تمامی خانة من امین است.

8) با وی روبرو و آشکارا و نه در رمزها سخن میگویم و شبیه یَهُوَه را معاینه می‌بیند. پس چرا نترسیدید که بر بندة من موسی شکایت آوردید؟”

9) و غضب یَهُوَه بر ایشان افروخته شده برفت.

10) و چون ابر از روی خیمه برخاست اینک مریم مثل برف مبروص بود و هارون بر مریم نگاه کرد و اینک مبروص بود.

11) و هارون به موسی گفت: “وای ای آقایم بار این گناه را بر ما مگذار زیرا که حماقت کرده گناه ورزیده‌ایم.

12) و او مثل میته‌ای نباشد که چون از رحم مادرش بیرون آید نصف بدنش پوسیده باشد.”

13) پس موسی نزد یَهُوَه استغاثه کرده گفت: “ای خدا او را شفا بده!”

14) یَهُوَه به موسی گفت: “اگر پدرش به روی وی فقط آب دهان می‌انداخت آیا هفت روز خجل نمیشد؟ پس هفت روز بیرون لشکرگاه محبوس بشود و بعد از آن داخل شود.”

15)  پس مریم هفت روز بیرون لشکرگاه محبوس ماند و تا داخل شدن مریم قوم کوچ نکردند.

16)  و بعد از آن قوم از حضیروت کوچ کرده در صحرای فاران اردو زدند.