باب 9 سفر خروج (تورات)

1) و یَهُوَه به موسی گفت: “نزد فرعون برو و به وی بگو: یَهُوَه خدای عبرانیان چنین میگوید: قوم مرا رها کن تا مرا عبادت کنند.

2) زیرا اگر تو از رهایی دادن ابا نمایی و ایشان را باز نگاه داری

3) همانا دست یَهُوَه بر مواشی تو که در صحرایند خواهد شد بر اسبان و الاغان و شتران و گاوان و گوسفندان یعنی وسایی بسیار سخت.

4) و یَهُوَه در میان مواشی اسرائیلیان و مواشی مصریان فرقی خواهد گذاشت که از آنچه مال بنی اسرائیل است چیزی نخواهد مرد.”

5) و یَهُوَه وقتی معین نموده گفت: “فردا یَهُوَه این کار را در این زمین خواهد کرد.”

6) پس در فردا یَهُوَه این کار را کرد و همه مواشی مصریان مردند و از مواشی بنی اسرائیل یکی هم نمرد.

7) و فرعون فرستاد و اینک از مواشی اسرائیلیان یکی هم نمرده بود. اما دل فرعون سخت شده قوم را رهایی نداد.

8) و یَهُوَه به موسی و هارون گفت: “از خاکستر کوره مشتهای خود را پر کرده بردارید و موسی آنرا به حضور فرعون بسوی آسمان برافشانَد

9) و غبار خواهد شد بر تمامی زمین مصر و سوزشی که دملها بیرون آورد بر انسان و بر بهایم در تمامی زمین مصر خواهد شد.”

10)  پس از خاکستر کوره گرفتند و به حضور فرعون ایستادند و موسی آن را بسوی آسمان پراکند و سوزشی پدید شده دملها بیرون آورد در انسان و در بهایم.

11)  و جادوگران به سبب آن سوزش به حضور موسی نتوانستند ایستاد زیرا که سوزش بر جادوگران و بر همة مصریان بود.

12)  و یَهُوَه دل فرعون را سخت ساخت که بدیشان گوش نگرفت چنانکه یَهُوَه به موسی گفته بود.

13)  و یَهُوَه به موسی گفت: “بامدادان برخاسته پیش روی فرعون بایست و به وی بگو: یَهُوَه خدای عبرانیان چنین میگوید: قوم مرا رها کن تا مرا عبادت نمایند.

14)  زیرا در این دفعه تمامی بلایای خود را بر دل تو و بندگانت و قومت خواهم فرستاد تا بدانی که در تمامی جهان مثل من نیست.

15)  زیرا اگر تا کنون دست خود را دراز کرده و تو را و قومت را به وبا مبتلا ساخته بودم هر آینه از زمین هلاک میشدی.

16)  و لکن برای همین تو را برپا داشته ام تا قدرت خود را به تو نشان دهم و نام من در تمامی جهان شایع شود.

17)  و آیا تابحال خویشتن را بر قوم من برتر میسازی و ایشان را رهایی نمیدهی؟

18)  همانا فردا این وقت تگرگی بسیار سخت خواهم بارانید که مثل آن در مصر از روز بنیادش تا کنون نشده است.

19)  پس الآن بفرست و مواشی خود و آنچه را در صحرا داری جمع کن زیرا که بر هر انسان و بهایمی که در صحرا یافته شوند و به خانه ها جمع نشوند تگرگ فرود خواهد آمد و خواهند مرد.”

20)  پس هر کس از بندگان فرعون که از قول یَهُوَه ترسید نوکران و مواشی خود را به خانه ها گریزانید.

21)  اما هر که دل خود را به کلام یَهُوَه متوجه نساخت نوکران و مواشی خود را در صحرا واگذاشت.

22) و یَهُوَه به موسی گفت: “دست خود را به سوی آسمان دراز کن تا در تمامی زمین مصر تگرگ بشود بر انسان و بر بهایم و بر همة نباتات صحرا در کل ارض مصر.”

23)  پس موسی عصای خود را به سوی آسمان دراز کرد و یَهُوَه رعد و تگرگ داد و آتش بر زمین فرود آمد و یَهُوَه تگرگ بر زمین مصر بارانید.

24)  و تگرگ آمد و آتشی که در میان تگرگ آمیخته بود و به شدت سخت بود که مثل آن در تمامی زمین مصر از زمانی که اُمت شده بودند نبود.

25)  و در تمامی زمین مصر تگرگ آنچه را که در صحرا بود از انسان و بهایم زد. و تگرگ همة نباتات صحرا را زد و جمیع درختان صحرا را شکست.

26)  فقط در زمین جوشن جایی که بنی اسرائیل بودند تگرگ نبود.

27)  آنگاه فرعون فرستاده موسی و هارون را خواند و بدیشان گفت: “در این مرتبه گناه کرده ام یَهُوَه عادل است و من و قوم من گناهکاریم.

28)  نزد یَهُوَه دعا کنید زیرا کافی است تا رعدهای خدا و تگرگ دیگر نشود و شما را رها خواهم کرد و دیگر درنگ نخواهید نمود.”

29)  موسی به وی گفت: “چون از شهر بیرون روم دستهای خود را نزد یَهُوَه خواهم افراشت تا رعدها موقوف شود و تگرگ دیگر نیاید تا بدانی جهان از آن یَهُوَه است.

30)  و اما تو و بندگانت میدانم که تابحال از یَهُوَه خدا نخواهید ترسید.”

31)  و کتان و جو زده شد زیرا که جو خوشه آورده بود و کتان تخم داشته.

32)  و اما گندم و خُلَّرزده نشد زیرا که متأخر بود.

33)  و موسی از حضور فرعون از شهر بیرون شده دستهای خود را نزد یَهُوَه برافراشت و رعدها و تگرگ موقوف شد و باران بر زمین نبارید.

34)  و چون فرعون دید که باران و تگرگ و رعدها موقوف شد باز گناه ورزیده دل خود را سخت ساخت هم او و هم بندگانش.

35)  پس دل فرعون سخت شده بنی اسرائیل را رهایی نداد چنانکه یَهُوَه به دست موسی گفته بود.