باب 39 سفر پیدایش (تورات)

1)    اما یوسف را به مصر بردند و مردی مصری فوطیفار نام که خواجه و سردار افواج خاصة فرعون بود وی را از دست اسماعیلیانی که او را بدانجا برده بودند خرید.

2)    و یَهُوَه با یوسف میبود و او مردی کامیاب شد و در خانة آقای مصری خود ماند.

3)    و آقایش دید که یَهُوَه با وی میباشد و هر آنچه او میکند یَهُوَه در دستش راستش میآورد.

4)    پس یوسف در نظر وی التفات یافت و او را خدمت میکرد و او را به خانة خود برگماشت و تمام مایملک خویش را بدست وی سپرد.

5)    و واقع شد بعد از آنکه او را بر خانه و تمام مایملک خود گماشته بود که یَهُوَه خانة آن مصری را بسبب یوسف برکت داد و برکت یَهُوَه بر همة اموالش چه در خانه و چه در صحرا بود.

6)    و آنچه داشت به دست یوسف واگذاشت و از آنچه با وی بود خبر نداشت جز نانی که میخورد. و یوسف خوش اندام و نیک منظر بود.

7)    و بعد از این امور واقع شد که زن آقایش بر یوسف نظر انداخته گفت: “با من همخواب شو.”

8)    اما او ابا نموده‌ به زن آقای خود گفت: “اینک آقایم از آنچه نزد من در خانه است‌ خبر ندارد و آنچه دارد به دست من سپرده است.

9)    بزرگتری از من در این خانه نیست و چیزی از من دریغ نداشته جز تو چون زوجة او میباشی پس چگونه مرتکب این شرارت بزرگ بشوم و به خدا خطا ورزم؟”

10)  و اگر چه هر روزه به یوسف سخن میگفت به وی گوش نمیگرفت که با او بخوابد یا نزد وی بماند.

11)  و روزی واقع شد که به خانه در آمد تا به شغل خود پردازد و از اهل خانه کسی آنجا در خانه نبود.

12)  پس جامة او را گرفته گفت: “با من بخواب.” اما او جامة خود را به دستش رها کرده گریخت و بیرون رفت.

13)  و چون او دید که رخت خود را به دست وی ترک کرد و از خانه گریخت

14)  مردان خانه را صدا زد و بدیشان بیان کرده گفت: “بنگرید مرد عبرانی را نزد ما آورد تا ما را مسخره کند و نزد من آمد تا با من بخوابد و به آواز بلند فریاد کردم

15)  و چون شنید که به آواز بلند فریاد برآوردم جامة خود را نزد من واگذارده فرار کرد و بیرون رفت.”

16)  پس جامة او را نزد خود نگاه داشت تا آقایش به خانه آمد.

17)  و به وی بدین مضمون ذکر کرده گفت: “آن غلام عبرانی که برای ما آورده ای نزد من آمد تا مرا مسخره کند

18)  و چون به آواز بلند فریاد برآوردم جامة خود را پیش من رها کرده بیرون گریخت.”

19)  پس چون آقایش سخن زن خود را شنید که به وی بیان کرده گفت: “غلامت به من چنین کرده است” خشم او افروخته شد.

20)  و آقای یوسف او را گرفته در زندان خانه ای که اسیران پادشاه بسته بودند انداخت و آنجا در زندان ماند.

21)  اما یَهُوَه با یوسف میبود و بر وی احسان می فرمود و او را در نظر داروغة زندان حرمت داد.

22)  و داروغة زندان همة زندانیان را که در زندان بودند به دست یوسف سپرد و آنچه در آنجا میکردند او کنندة آن بود.

23)  و داروغة زندان بدانچه در دست وی بود نگاه نمیکرد زیرا یَهُوَه با وی میبود و آنچه را که او میکرد یَهُوَه راست میآورد.