باب 6 سفر پیدایش (تورات)

1)   و واقع شد که چون آدمیان شروع کردند به زیاد شدن بر روی زمین و دختران برای ایشان متولد گردیدند

2)   پسران خدا دختران آدمیان را دیدند که نیکو منظرند و از هر کدام که خواستند زنان برای خویشتن میگرفتند.

3)   و یَهُوَه گفت: “روح من در انسان دائماً داوری نخواهد کرد زیرا که او نیز بشر است. لیکن ایام وی صد و بیست سال خواهد بود.”

4)   و در آن ایام مردان تنومند در زمین بودند. و بعد از هنگامی که پسران خدا به دختران آدمیان در آمدند و آنها برای ایشان اولاد زاییدند ایشان جبارانی بودند که در زمان سلَف مردان نامور شدند.

5)   و یَهُوَه دید که شرارت انسان در زمین بسیار است و هر تصور از خیالهای دل وی دائماً محض شرارت است.

6)   و یَهُوَه پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت.

7)   و یَهُوَه گفت: “انسان را که آفریده ام از روی زمین محو سازم انسان و بهایم و حشرات و پرندگان هوا را چونکه متأسف شدم از ساختن ایشان.”

8)   اما نوح در نظر یَهُوَه التفات یافت.

9)   این است پیدایش نوح. نوح مردی عادل بود و در عصر خود کامل. و نوح با خدا راه میرفت.

10)  و نوح سه پسر آورد: سام و حام و یافث.

11)  و زمین نیز بنظر خدا فاسد گردیده و زمین از ظلم پر شده بود.

12)  و خدا زمین را دید که اینک فاسد شده است زیرا که تمامی بشر راه خود را بر زمین فاسد کرده بودند.

13)  و خدا به نوح گفت: “انتهای تمامی بشر به حضورم رسیده است زیرا که زمین بسبب ایشان پر از ظلم شده است. و اینک من ایشان را با زمین هلاک خواهم ساخت.

14)    پس برای خود کشتی ای از چوب کوفر بساز و حجرات در کشتی بنا کن و درون و بیرونش را به قیر بیندا.

15)    و آن را بدین ترکیب بساز که طول کشتی سیصد ذراع باشد و عرضش پنجاه ذراع و ارتفاع آن سی ذراع.

16)    و روشنی ای برای کشتی بساز و آنرا به ذراعی از بالا تمام کن. و درِ کشتی را در جنب آن بگذار و طبقات تحتانی و وسطی و فوقانی بساز.

17)    زیرا اینک من طوفان آب را بر زمین میآورم تا هر جسدی را که روح حیات در آن باشد از زیر آسمان هلاک گردانم. و هر چه بر زمین است خواهد مرد.

18)    لکن عهد خود را با تو استوار میسازم و به کشتی در خواهی آمد تو و پسرانت و زوجه ات و ازواج پسرانت با تو.

19)    و از جمیع حیوانات از هر ذی جسدی جفتی از همه به کشتی در خواهی آورد تا با خویشتن زنده نگاه داری نر و ماده باشند.

20)    از پرندگان به اجناس آنها و از بهایم به اجناس آنها و از همة حشرات زمین به اجناس آنها دو دو از همه نزد تو آیند تا زنده نگاه داری.

21)    و از هر آذوقه ای که خورده شود بگیر و نزد خود ذخیره نما تا برای تو و آنها خوراک باشد.”

22)    پس نوح چنین کرد و به هرچه خدا او را امر فرمودعمل نمود.