-
۴۱۷۲
باب ششم
1) و واقع شد که چون آدمیان شروع کردند به زیاد شدن بر روی زمین و دختران برای ایشان متولد گردیدند
2) پسران خدا دختران آدمیان را دیدند که نیکو منظرند و از هر کدام که خواستند زنان برای خویشتن میگرفتند.
3) و یَهُوَه گفت: “روح من در انسان دائماً داوری نخواهد کرد زیرا که او نیز بشر است. لیکن ایام وی صد و بیست سال خواهد بود.”
4) و در آن ایام مردان تنومند در زمین بودند. و بعد از هنگامی که پسران خدا به دختران آدمیان در آمدند و آنها برای ایشان اولاد زاییدند ایشان جبارانی بودند که در زمان سلَف مردان نامور شدند.
5) و یَهُوَه دید که شرارت انسان در زمین بسیار است و هر تصور از خیالهای دل وی دائماً محض شرارت است.
6) و یَهُوَه پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت.
7) و یَهُوَه گفت: “انسان را که آفریده ام از روی زمین محو سازم انسان و بهایم و حشرات و پرندگان هوا را چونکه متأسف شدم از ساختن ایشان.”
8) اما نوح در نظر یَهُوَه التفات یافت.
9) این است پیدایش نوح. نوح مردی عادل بود و در عصر خود کامل. و نوح با خدا راه میرفت.
10) و نوح سه پسر آورد: سام و حام و یافث.
11) و زمین نیز بنظر خدا فاسد گردیده و زمین از ظلم پر شده بود.
12) و خدا زمین را دید که اینک فاسد شده است زیرا که تمامی بشر راه خود را بر زمین فاسد کرده بودند.
13) و خدا به نوح گفت: “انتهای تمامی بشر به حضورم رسیده است زیرا که زمین بسبب ایشان پر از ظلم شده است. و اینک من ایشان را با زمین هلاک خواهم ساخت.
14) پس برای خود کشتی ای از چوب کوفر بساز و حجرات در کشتی بنا کن و درون و بیرونش را به قیر بیندا.
15) و آن را بدین ترکیب بساز که طول کشتی سیصد ذراع باشد و عرضش پنجاه ذراع و ارتفاع آن سی ذراع.
16) و روشنی ای برای کشتی بساز و آنرا به ذراعی از بالا تمام کن. و درِ کشتی را در جنب آن بگذار و طبقات تحتانی و وسطی و فوقانی بساز.
17) زیرا اینک من طوفان آب را بر زمین میآورم تا هر جسدی را که روح حیات در آن باشد از زیر آسمان هلاک گردانم. و هر چه بر زمین است خواهد مرد.
18) لکن عهد خود را با تو استوار میسازم و به کشتی در خواهی آمد تو و پسرانت و زوجه ات و ازواج پسرانت با تو.
19) و از جمیع حیوانات از هر ذی جسدی جفتی از همه به کشتی در خواهی آورد تا با خویشتن زنده نگاه داری نر و ماده باشند.
20) از پرندگان به اجناس آنها و از بهایم به اجناس آنها و از همة حشرات زمین به اجناس آنها دو دو از همه نزد تو آیند تا زنده نگاه داری.
21) و از هر آذوقه ای که خورده شود بگیر و نزد خود ذخیره نما تا برای تو و آنها خوراک باشد.”
22) پس نوح چنین کرد و به هرچه خدا او را امر فرمودعمل نمود.
برگرفته از نسخه خطی «کتاب مقدس یعنی عهد عتیق و عهد جدید»، Unwin Brothers، لندن، 1904 میلادی
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
پیدایش |
خروج |
لاویان |
اعداد |
تثنیه |
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
- |
|||
- |
- |
|||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
- |