باب 30 سفر پیدایش (تورات)

1)     و اما راحیل چون دید که برای یعقوب اولادی نزایید راحیل بر خواهر خود حسد برد. و به یعقوب گفت: “پسران به من بده والّا میمیرم.”

2)     آنگاه غضب یعقوب بر راحیل افروخته شد و گفت: “مگر من به جای خدا هستم که بار رحم را از تو باز داشته است؟”

3)     گفت: “اینک کنیز من بلهه! بدو درآ تا بر زانویم بزاید و من نیز از او اولاد بیابم.”

4)     پس کنیز خود بلهه را به یعقوب به زنی داد. و او به وی درآمد.

5)     و بلهه آبستن شده پسری برای یعقوب زایید.

6)     و راحیل گفت: “خدا مرا داوری کرده است و آواز مرا نیز شنیده و پسری به من عطا فرموده است.” پس او را دان نام نهاد.

7)     و بلهه کنیز راحیل باز حامله شده پسر دومین برای یعقوب زایید.

8)     و راحیل گفت: “به کُشتیهای خدا با خواهر خود کُشتی گرفتم و غالب آمدم.” و او را نفتالی نام نهاد.

9)     و اما لیه چون دید که از زاییدن باز مانده بود کنیز خود زلفه را برداشته او را به یعقوب به زنی داد.

10)  و زلفه کنیز لیه برای یعقوب پسری زایید.

11)  و لیه گفت: “به سعادت!” پس او را جاد نامید.

12)  و زلفه کنیز لیه پسر دومین برای یعقوب زایید.

13)  و لیه گفت: “به خوشحالی من! زیرا که دختران مرا خوشحال خواهند خواند.” و او را اشیر نام نهاد.

14)  و در ایام درو گندم رؤبین رفت و مهر گیاهها در صحرا یافت و آنها را نزد مادر خود لیه آورد. پس راحیل به لیه گفت: “از مهر گیاههای پسر خود به من بده.”

15)  وی را گفت: “آیا کم است که شوهر مرا گرفتی و مهر گیاه پسر مرا نیز میخواهی بگیری؟” راحیل گفت: “امشب به عوض مهر گیاه پسرت با تو بخوابد.”

16)  و وقت عصر چون یعقوب از صحرا میآمد لیه به استقبال وی بیرون شده گفت: “به من درآ زیرا که تو را به مهر گیاهِ پسر خود اجیر کردم.” پس آنشب با وی همخواب شد.

17)  و خدا لیه را مستجاب فرمود که آبستن شده پسر پنجمین برای یعقوب زایید.

18)  و لیه گفت: “خدا اجرت به من داده است زیرا کنیز خود را به شوهر خود دادم.” و او را یساکار نام نهاد.

19)  و بار دیگر لیه حامله شده پسر ششمین برای یعقوب زایید.

20)  و لیه گفت: “خدا عطای نیکو به من داده است. اکنون شوهرم با من زیست خواهد کرد زیرا که شش پسر برای او زاییدم.” پس او را زبولون نامید.

21)  و بعد از آن دختری زایید و او را دینه نام نهاد.

22)  پس خدا راحیل را بیاد آورد و دعای او را اجابت فرموده خدا رحم او را گشود.

23)  و آبستن شده پسری بزاد و گفت: “خدا ننگ مرا برداشته است.”

24)  و او را یوسف نامید گفت: “یَهُوَه پسری دیگر برای من مزید خواهد کرد.”

25)  و واقع شد که چون راحیل یوسف را زایید یعقوب به لابان گفت: “مرا مرخص کن تا به مکان و وطن خویش بروم.

26)  زنان و فرزندان مرا که برای ایشان تو را خدمت کرده ام به من واگذار تا بروم زیرا خدمتی که به تو کردم تو میدانی.”

27)  لابان وی را گفت: “کاش که منظور نظر تو باشم زیرا تَفأُلّا یافته ام که بخاطر تو یَهُوَه مرا برکت داده است.”

28)  و گفت: “اجرت خود را بر من معین کن تا آنرا به تو دهم.”

29)  وی را گفت: “خدمتی که به تو کرده ام خود میدانی و مواشی ات چگونه نزد من بود.

30)  زیرا قبل از آمدن من مال تو قلیل بود و به نهایت زیاد شد و بعد از آمدن من یَهُوَه تو را برکت داده است. و اکنون من نیز تدارک خانة خود را کی ببینم؟”

31)  گفت: “پس تو را چه بدهم؟” یعقوب گفت: “چیزی به من مده اگر این کار را برای من بکنی بار دیگر شبانی و پاسبانی گلة تو را خواهم نمود.

32)  امروز در تمامی گلة تو گردش میکنم و هر میش پیسه و ابلق و هر میش سیاه را از میان گوسفندان وابلقها و پیسه ها را از بزها جدا میسازم و آن اجرت من خواهد بود.

33)  و در آینده عدالت من بر من شهادت خواهد داد وقتی که بیایی تا اجرت مرا پیش خود ببینی آنچه از بزها پیسه و ابلق و آنچه از گوسفندان سیاه نباشد نزد من به دزدی شمرده شود.”

34)  لابان گفت: “اینک موافق سخن تو باشد.”

35)  و در همان روز بزهای نرینة مخَطّط و ابلق و همة ماده بزهای پیسه و ابلق یعنی هرچه سفیدی در آن بود و همة گوسفندان سیاه را جدا کرده به دست پسران خود سپرد.

36)  و در میان خود و یعقوب سه روز راه مسافت گذارد. و یعقوب باقی گلة لابان را شبانی کرد.

37)  و یعقوب چوبهای تر و تازه از درخت کبوده و بادام و چنار برای خود گرفت و خطهای سفید در آنها کشید و سفیدی را که در چوپها بود ظاهر کرد.

38)  و وقتی که گله ها برای آب خوردن میآمدند آن چوبهایی را که خراشیده بود در حوضها و آبخورها پیش گله ها مینهاد تا چون برای نوشیدن بیایند حمل بگیرند.

39)  پس گله ها پیش چوبها بارآور میشدند و بزهای مخطّط و پیسه و ابلق می زاییدند.

40)  و یعقوب بزها را جدا کرد و روی گله ها را بسوی هر مخطّط و سیاه در گلة لابان واداشت و گله های خود را جدا کرد و با گلة لابان نگذاشت.

41)  و هر گاه حیوانهای تنومند حمل میگرفتند یعقوب چوبها را پیش آنها در آبخورها مینهاد تا در میان چوبها حمل گیرند.

42)  و هرگاه حیوانات ضعیف بودند آنها را نمیگذاشت پس ضعیفها از آن لابان و تنومندها از آن یعقوب شدند.

43)  و آن مرد بسیار ترقی نمود و گله های بسیار و کنیزان و غلامان و شتران و حماران بهم رسانید.