باب 15 سفر پیدایش (تورات)

1)    بعد از این وقایع کلام یَهُوَه در رؤیا به ابرام رسیده گفت: “ای ابرام مترس من سپر تو هستم و اجر بسیار عظیم تو.”

2)    ابرام گفت: “ای سلطان تعالی یَهُوَه مرا چه خواهی داد و من بی اولاد میروم و مختار خانه ام این العاذار دمشقی است؟”

3)    و ابرام گفت: “اینک مرا نسلی ندادی و خانه زادم وارث من است.”

4)    در ساعت کلام یَهُوَه به وی در رسیده گفت: “این وارث تو نخواهد بود‌ بلکه کسی از صٌلب تو در آید وارث تو خواهد بود.”

5)    و او را بیرون آورده گفت: “اکنون بسوی آسمان بنگر و ستارگان را بشمار هرگاه آنها را توانی شمرد.” پس به وی گفت: “ذُریت تو چنین خواهد بود.”

6)    و به یَهُوَه ایمان آورد و او این را برای وی عدالت محسوب کرد.

7)    پس وی را گفت: “من هستم یَهُوَه که تو را از اور کلدانیان بیرون آوردم تا این زمین را به ارثیت به تو بخشم.”

8)    گفت: “ای سلطان تعالی یَهُوَه به چه نشان بدانم که وارث آن خواهم بود؟”

9)    به وی گفت: “گوسالة مادة سه ساله و بز مادة سه ساله و قوچی سه ساله و قمری و کبوتری برای من بگیر.”

10)  پس این همه را بگرفت و آنها را از میان دو پاره کرد و هر پاره ای را مقابل جفتش گذاشت لکن مرغان را پاره نکرد.

11)  و چون لاشخورها بر لاشه ها فرود آمدند ابرام آنها را راند.

12)  و چون آفتاب غروب میکرد خوابی گران بر ابرام مستولی شد و اینک تاریکی ترسناک سخت او را فرو گرفت.

13)  پس به ابرام گفت: “یقین بدان که ذُریت تو در زمینی که از آن ایشان نباشد غریب خواهند بود و آنها را بندگی خواهند کرد و آنها چهارصد سال ایشان را مظلوم خواهند داشت.

14)  و بر آن امتی که ایشان بندگان آنها خواهند بود من داوری خواهم کرد. و بعد از آن با اموال بسیار بیرون خواهند آمد.

15)  و تو نزد پدران خود به سلامتی خواهی رفت و در پیری نیکو مدفون خواهی شد.

16)  و در پشت چهارم بدینجا خواهند برگشت زیرا گناه اَموریان هنوز تمام نشده است.”

17)  و واقع شد که چون آفتاب غروب کرده بود و تاریک شد تنوری پردود و چراغی مشتعل از میان آن پاره ها گذر نمود.

18)  در آنروز یَهُوَه با ابرام عهد بست و گفت: “این زمین را از نهر مصر تا به نهر عظیم یعنی نهر فرات به نسل تو بخشیده ام

19)  یعنی قینیان و قَنِّزیان و قَدمونیان و حتّیان و فَرِزیان و رَفائیان

20)  و اَموریان و کنعانیان و جرجاشیان و یبوسیان را.”