باب 37 سفر پیدایش (تورات)

1)    و یعقوب در زمین غربت پدر خود یعنی زمین کنعان ساکن شد.

2)    این است پیدایش یعقوب. چون یوسف هفده ساله بود گله را با برادران خود چوپانی میکرد. و آن جوان با پسران بلهه و پسران زلفه زنان پدرش میبود و یوسف از بد سلوکی ایشان پدر را خبر میداد.

3)    و اسرائیل یوسف را از سایر پسران خود بیشتر دوست داشتی زیرا که او پسر پیری او بود و برایش ردایی بلند ساخت.

4)    و چون برادرانش دیدند که پدر ایشان او را بیشتر از همة برادرانش دوست میدارد از او کینه داشتند و نمیتوانستند با وی به سلامتی سخن گویند.

5)    و یوسف خوابی دیده آنرا به برادران خود باز گفت. پس بر کینة او افزودند.

6)    و بدیشان گفت: “این خوابی را که دیده ام بشنوید:

7)    اینک ما در مزرعه بافه ها می بستیم که ناگاه بافة من برپا شده بایستاد و بافه های شما گرد آمده به بافة من سجده کردند.”

8)    برادرانش به وی گفتند: “آیا فی الحقیقه بر ما سلطنت خواهی کرد؟ و بر ما مسلط خواهی شد؟ و بسبب خوابها و سخنانش بر کینة او افزودند.

9)    از آن پس خوابی دیگر دید و برادران خود را از آن خبر داده گفت: “اینک باز خوابی دیده ام که ناگاه آفتاب و ماه و یازده ستاره مرا سجده کردند.”

10)  و پدر و برادران خود را خبر داد و پدرش او را توبیخ کرده به وی گفت: “این چه خوابی است که دیده ای؟ آیا من و مادرت و برادرانت حقیقتاً خواهیم آمد و تو را بر زمین سجده خواهیم نمود؟”

11)  و برادرانش بر او حسد بردند و اما پدرش آن امر را در خاطر نگاه داشت.

12)  و برادرانش برای چوپانی گلة پدر خود به شکیم رفتند.

13)  و اسرائیل به یوسف گفت: “آیا برادرانت در شکیم چوپانی نمیکنند؟ بیا تا تو را نزد ایشان بفرستم.” وی را گفت: “لبیک.”

14)  او را گفت: “الآن برو و سلامتی برادران و سلامتی گله را ببین و نزد من خبر بیاور.” و او را از وادی حبرون فرستاد و به شکیم آمد.

15)  و شخصی به او برخورد و اینک او در صحرا آواره میبود. پس آن شخص از او پرسیده گفت: “چه میطلبی؟”

16)  گفت: “من برادران خود را می جویم مرا خبر ده که کجا چوپانی میکنند.”

17)  آن مرد گفت: “از اینجا روانه شدند زیرا شنیدم که میگفتند: به دوتان میرویم.” پس یوسف از عقب برادران خود رفته ایشان را در دوتان یافت.

18)  و او را از دور دیدند و قبل از آنکه نزدیک ایشان بیاید با هم توطئه دیدند که او را بکشند.

19)  و به یکدیگر گفتند: “اینک این صاحب خوابها میآید.

20)  اکنون بیایید او را بکشیم و به یکی از این چاهها بیندازیم و گوییم جانوری درنده او را خورد. و ببینیم خوابهایش چه میشود.”

21)  لیکن رؤبین چون این را شنید او را از دست ایشان رهانیده گفت: “او را نکشیم.”

22)  پس رؤبین بدیشان گفت: “خون مریزید او را در این چاه که در صحراست بیندازید و دست خود را بر او دراز مکنید.” تا او را از دست ایشان رهانیده به پدر خود رد نماید.

23)  و به مجرد رسیدن یوسف نزد برادران خود رختش را یعنی آن ردای بلند را که در برداشت از او کندند.

24)  و او را گرفته در چاه انداختند اما چاه خالی و بی آب بود.

25)  پس برای غذا خوردن نشستند و چشمان خود را باز کرده دیدند که ناگاه قافلة اسماعیلیان از جلعاد میرسد و شتران ایشان کتیرا و بلَسان و لادن بار دارند و میروند تا آنها را به مصر ببرند.

26)  آنگاه یهودا به برادران خود گفت: “برادر خود را کشتن و خون او را مخفی داشتن چه سود دارد؟

27)  بیایید او را به این اسماعیلیان بفروشیم و دست ما بر وی نباشد زیرا که او برادر و گوشت ماست.” پس برادرانش بدین رضا دادند.

28)  و چون تجار مدیانی در گذر بودند یوسف را از چاه کشیده برآورند و یوسف را به اسماعیلیان به بیست پارة نقره فروختند. پس یوسف را به مصر بردند.

29)  و رؤبین چون به سر چاه برگشت و دید که یوسف در چاه نیست جامة خود را چاک زد

30)  و نزد برادران خود بازآمد و گفت: “طفل نیست و من کجا بروم؟”

31)  پس ردای یوسف را گرفتند و بز نری را گشته ردا را در خونش فرو بردند.

32)  و آن ردای بلند را فرستادند و به پدر خود رسانیده گفتند: “اینرا یافته ایم تشخیص کن که ردای پسرت است یا نه.”

33)  پس آنرا شناخته گفت: “ردای پسر من است! جانوری درنده او را خورده است و یقیناً یوسف دریده شده است.”

34)  یعقوب رخت خود را پاره کرده پلاس در بر کرد و روزهای بسیار برای پسر خود ماتم گرفت.

35)  و همة پسران و همة دخترانش به تسلی او برخاستند. اما تسلی نپذیرفت و گفت: “سوگوار نزد پسر خود به گور فرود میروم.” پس پدرش برای وی همی گریست.

36)  اما مدیانیان یوسف را در مصر به فوطیفار که خواجة فرعون و سردار افواج خاصه بود فروختند.