باب 48 سفر پیدایش (تورات)

1)     و بعد از این امور واقع شد که به یوسف گفتند: “اینک پدر تو بیمار است.” پس دو پسر خود منسی و اِفرایم را با خود برداشت.

2)     و یعقوب را خبر داده گفتند: “اینک پسرت یوسف نزد تو میآید.” و اسرائیل خویشتن را تقویت داده بر بستر بنشست.

3)     و یعقوب به یوسف گفت: “خدای قادر مطلق در لوز در زمین کنعان به من ظاهر شده مرا برکت داد.

4)     و به من گفت: هر آینه من تو را بارور و کثیر گردانم و از تو قومهای بسیار بوجود آورم و این زمین را بعد از تو به ذریت تو به میراث ابدی خواهم داد.

5)     و الآن دو پسرت که در زمین مصر برایت زاییده شدند قبل از آنکه نزد تو به مصر بیایم ایشان از آن من هستند اِفرایم و منسی مثل رؤبین و شمعون از آن من خواهند بود.

6)     و اما اولاد تو که بعد از ایشان بیاوری از آن تو باشند و در ارث خود به نامهای برادران خود مسمی شوند.

7)     و هنگامی که من از فدان آمدم راحیل نزد من در زمین کنعان به سر راه مرد چون اندک مسافتی باقی بود که به اِفرات برسم و او را در آنجا به سر راهِ افرات که بیت لحم باشد دفن کردم.”

8)     و چون اسرائیل پسران یوسف را دید گفت: “اینان کیستند؟”

9)     یوسف پدر خود را گفت: “اینان پسران منند که خدا به من در اینجا داده است.” گفت: “ایشان را نزد من بیاور تا ایشان را برکت دهم.”

10)  و چشمان اسرائیل از پیری تار شده بود که نتوانست دید. پس ایشان را نزدیک وی آورد و ایشان را بوسیده در آغوش خود کشید.

11)  و اسرائیل به یوسف گفت: “گمان نمیبردم که روی تو را ببینم و همانا خدا ذریت تو را نیز به من نشان داده است.”

12)  و یوسف ایشان را از میان دو زانوی خود بیرون آورده رو به زمین نهاد.

13)  و یوسف هر دو را گرفت افرایم را به دست راست خود به مقابل دست چپ اسرائیل و منسی را به دست چپ خود به مقابل دست راست اسرائیل و ایشان را نزدیک وی آورد.

14)  و اسرائیل دست راست خود را دراز کرده بر سر اِفرایم نهاد و او کوچکتر بود و دست چپ خود را بر سر منسی و دستهای خود را به فراست حرکت داد زیرا که منسی نخستزاده بود.

15)  و یوسف را برکت داده گفت: “خدایی که در حضور وی پدرانم ابراهیم و اسحاق سالک بودندی خدایی که مرا از روز بودنم تا امروز رعایت کرده است

16)  آن فرشته ای که مرا از هر بدی خلاصی داده این دو پسر را برکت دهد و نام من و نامهای پدرانم ابراهیم و اسحاق بر ایشان خوانده شود و در وسط زمین بسیار کثیر شوند.”

17)  و چون یوسف دید که پدرش دست راست خود را بر سر افرایم نهاد بنظرش ناپسند آمد و دست پدر خود را گرفت تا آن را از سر افرایم به سر منسی نقل کند.

18)  و یوسف به پدر خود گفت: “ای پدر من نه چنین زیرا نخستزاده این است دست راست خود را به سر او بگذار.”

19)  اما پدرش ابا نموده گفت: “میدانم ای پسرم! میدانم! او نیز قومی خواهد شد و او نیز بزرگ خواهد گردید لیکن برادر کهترش از وی بزرگتر خواهد شد و ذریت او امتهای بسیار خواهند گردید.”

20)  و در آن روز او ایشان را برکت داده گفت: “به تو اسرائیل برکت طلبیده خواهند گفت که خدا تو را مثل اِفرایم و منسی گرداناد.” پس اِفرایم را به منسی ترجیح داد.

21)  و اسرائیل به یوسف گفت: “همانا من میمیرم و خدا با شما خواهد بود و شما را به زمین پدران شما باز خواهد آورد.

22)  و من به تو حصّه ای زیاده از برادرانت میدهم که آنرا از دست اموریان به شمشیر و کمان خود گرفتم.”