باب 20 سفر پیدایش (تورات)

1)    و خدا تکلم فرمود و همة این کلمات را بگفت:

2)    “من هستم یَهُوَه خدای تو که تو را از زمین مصر و از خانة غلامی بیرون آوردم.

3)    تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد.

4)    صورتی تراشیده و هیچ تمثالی از آنچه بالا در آسمان است و از آنچه پایین در زمین است و از آنچه در آب زیر زمین است برای خود مساز.

5)    نزد آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما زیرا من که یَهُوَه خدای تو میباشم خدای غیور هستم که انتقام گناه پدران را از پسران تا پشت سوم و چهارم از آنانی که مرا دشمن دارند میگیرم.

6)    و تا هزار پشت بر آنانی که مرا دوست دارند و احکام مرا نگاه میدارند رحمت میکنم.

7)   “نام یَهُوَه خدای خود را به باطل مبر زیرا یَهُوَه کسی را که اسم او را به باطل برد بیگناه نخواهد شمرد.

8)   “روز سبت را یاد کن تا آنرا تقدیس نمایی.

9)    شش روز مشغول باش و همة کارهای خود را بجا آور.

10)  اما روز هفتمین سبتِ یَهُوَه خدای توست. در آن هیچ کار مکن تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنیزت و بهیمه ات و مهمان تو که درون دروازه های تو باشد.

11)  زیرا که در شش روز یَهُوَه آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست بساخت و در روز هفتم آرام فرمود. از این سبب یَهُوَه روز هفتم را مبارک خوانده آنرا تقدیس نمود.

12)  پدر و مادر خود را احترام نما تا روزهای تو در زمینی که یَهُوَه خدایت به تو می بخشد دراز شود.

13)  “ قتل مکن.

14)  “ زنا مکن.

15)  “ دزدی مکن.

16)  “ بر همسایة خود شهادت دروغ مده.

17)  “به خانة همسایة خود طمع مورز و به زن همسایه ات و غلامش و کنیزش و گاوش و الاغش و به هیچ چیزی که از آن همسایة تو باشد طمع مکن.”

18)  و جمیع قوم رعدها و زبانه های آتش و صدای کُرِنّا و کوه را که پر از دود بود دیدند و چون قوم این را بدیدند لرزیدند و از دور بایستادند.

19)  و به موسی گفتند: “تو به ما سخن بگو و خواهیم شنید اما خدا به ما نگوید مبادا بمیریم.”

20)  موسی به قوم گفت: “مترسید زیرا خدا برای امتحان شما آمده است تا ترس او پیش روی شما باشد و گناه نکنید.”

21)  پس قوم از دور ایستادند و موسی به ظلمت غلیظ که خدا در آن بود نزدیک آمد.

22)  و یَهُوَه به موسی گفت: “به بنی اسرائیل چنین بگو: شما دیدید که از آسمان به شما سخن گفتم:

23)  با من خدایان نقره مسازید و خدایان طلا برای خود مسازید.

24)  مذبحی از خاک برای من بساز و قربانی های سوختنی خود و هدایای سلامتی خود را از گله و رمة خویش بر آن بگذران در هر جایی که یادگاری برای نام خود سازم نزد تو خواهم آمد و تو را برکت خواهم داد.

25)  و اگر مذبحی از سنگ برای من سازی آنرا از سنگهای تراشیده بنا مکن زیرا اگر افزار خود را بر آن بلند کردی آن را نجس خواهی ساخت.

26)  و بر مذبح من از پله ها بالا مرو مبادا عورت تو بر آن مکشوف شود.”