-
۱۷۱۶
تثنیه
باب بیستم
- چون برای مقاتله با دشمن خود بیرون روی و اسبها و ارابهها و قومی را زیاده از خود بینی از ایشان مترس زیرا یَهُوَه خدایت که تو را از زمین مصر برآورده است با توست.
- و چون به جنگ نزدیک شوید. آنگاه کاهن پیش آمده قوم را مخاطب سازد
- و ایشان را گوید «ای اسرائیل بشنوید. شما امروز برای مقاتلة با دشمنان خود پیش می روید دل شما ضعیف نشود و از ایشان ترسان و لرزان و هراسان نباشید.
- زیرا یَهُوَه خدای شما با شما میرود تا برای شما با دشمنان شما جنگ کرده شما را نجات دهد.»
- و آقایان قوم را خطاب کرده گویند: «کیست که خانه نو بنا کرده آن را تخصیص نکرده است او روانه شده به خانه خود برگردد مبادا در جنگ بمیرد و دیگری آن را تخصیص نماید.
- و کیست که تاکستانی غرس نموده آن را حلال نکرده است او روانه شده به خانة خود برگردد مبادا در جنگ بمیرد و دیگری آن را حلال کند.
- و کیست که دختری نامزد کرده به نکاح در نیاورده است او روانه شده به خانة خود برگردد مبادا در جنگ بمیرد و دیگری او را به نکاح درآورد.»
- و آقایان نیز قوم را خطاب کردهگویند: «کیست که ترسان و ضعیفدل است او روانه شده به خآن هاش برگردد مبادا دل برادرانش مثل دل او گداخته شود.»
- و چون آقایان از تکلم نمودن به قوم فارغ شود بر سر قوم سرداران لشکر مقرر سازند.
- چون به شهری نزدیک آیی تا با آن جنگ نماییآن را برای صلح ندا بکن.
- و اگر تو را جواب صلح بدهد و دروازهها را برای تو بگشاید آنگاه تمامی قومی که در آن یافت شوند به تو جزیه دهند و تو را خدمت نمایند.
- و اگر با تو صلح نکرده با تو جنگ نمایند پس آن را محاصره کن.
- و چون یَهُوَهخدایت آن را به دست تو بسپارد جمیع ذکورانش را به دم شمشیر بکش.
- لیکن زنان و اطفال و بهایم و آنچه در شهر باشد یعنی تمامی غنیمتش را برای خود به تاراج ببر و غنایم دشمنان خود را که یَهُوَه خدایت به تو دهد بخور.
- به همة شهرهایی که از تو بسیار دورند که از شهرهای این امت ها نباشند چنین رفتار نما.
- اما از شهرهای این امت هایی که یَهُوَه خدایت تو را به ملکیت می دهد هیچ ذینفس را زنده مگذار.
- بلکه ایشان را یعنی حتیان و اموریان و کنعانیان و فَرِزّیان و حِوّیان و یبوسیان را چنانکه یَهُوَه خدایت تو را امر فرموده است بالکل هلاک ساز.
- تا شما را تعلیم ندهند که موافق همة رجاساتی که ایشان با خدایان خود عمل می نمودند عمل نمایید. و به یَهُوَه خدای خود گناه کنید.
- چون برای گرفتن شهری با آن جنگ کنی و آن را روزهای بسیار محاصره نمایی تبر بر درخت هایش مزن و آن ها را تلف نساز. چون که از آن ها میخوری پس آن ها را قطع نکن زیرا آیا درخت صحرا انسان است تا آن را محاصره نمایی؟
- و اما درختی که میدانی درختی نیست که از آن خورده شود آن را تلف ساخته قطع نما و سنگری بر شهری که با تو جنگ می کند بنا کن تا منهدم شود.
براساس نسخه «کتاب مقدس یعنی عهد عتیق و عهد جدید»، لندن، 1904 میلادی
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
پیدایش |
خروج |
لاویان |
اعداد |
تثنیه |
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
- |
|||
- |
- |
|||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
- |