باب 2 سفر لاویان (تورات)

1)    “و هرگاه کسی قربانی هدیة آردی بجهت یَهُوَه بگذراند پس قربانی او از آرد نرم باشد و روغن بر آن بریزد و کندر بر آن بنهد.

2)    و آن را نزد پسران هارون کهنه بیاورد و یک مشت از آن بگیرد یعنی از آرد نرمش و روغنش با تمامی کندرش و کاهن آنرا برای یادگاری بسوزاند تا هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه باشد.

3)    و بقیة هدیة آردی از آن هارون و پسرانش باشد. این از هدایای آتشین یَهُوَه قدس اقداس است.

4)    و هرگاه قربانی هدیة آردی پخته شده ای در تنور بگذرانی پس قرصهای فطیر از آرد نرم سرشته شده به رو‎‎غن یا گِرده های فطیر مالیده شده به روغن باشد.

5)    و اگر قربانی تو هدیة آردی بر ساج باشد پس از آرد نرم فطیر سرشته شده به روغن باشد.

6)    و آن را پاره پاره کرده روغن بر آن بریز. این هدیة آردی است.

7)    و اگر قربانی تو هدیة آردی تابه باشد از آرد نرم با روغن ساخته شود.

8)    و هدیة آردی را که از این چیزها ساخته شود نزد یَهُوَه بیاور و آنرا پیش کاهن بگذار و او آنرا نزد مذبح خواهد آورد.

9)    و کاهن از هدیة آردی یادگاری آنرا بردارد بر مذبح بسوزاند. این هدیة آتشین و عطر خوشبو بجهت یَهُوَه است.

10)  و بقیة هدیة آردی از آن هارون و پسرانش باشد. این از هدایای آتشین یَهُوَه قدس اقداس است.

11)  “و هیچ هدیة آردی که بجهت یَهُوَه میگذرانید با خمیر مایه ساخته نشود زیرا که هیچ خمیر مایه و عسل را برای هدیة آتشین بجهت یَهُوَه نباید سوزانید.

12)  آنها را برای قربانی نوبرها بجهت یَهُوَه بگذرانید لیکن برای عطر خوشبو به مذبح برنیارند.

13)  و هر قربانی هدیة آردی خود را به نمک نمکین کن و نمک عهد خدای خود را از هدیة آردی خود بازمدار با هر قربانی خود نمک بگذران.

14)  و اگر هدیة آردی نوبرها بجهت یَهُوَه بگذرانی پس خوشه های برشته شدة به آتش یعنی بلغور حاصل نیکو بجهت هدیة آردی نوبرهای خود بگذران.

15)  و روغن بر آن بریز و کندر بر آن بنه. این هدیة آردی است.