-
۲۳۲۹
تثنیه
باب هجده
- لاویان کهنه و تمامی سبط لاوی را حصّه و نصیبی با اسرائیل نباشد. هدایای آتشین یَهُوَه و نصیب او را بخورند.
- پس ایشان در میان برادران خود نصیب نخواهند داشت. یَهُوَه نصیب ایشان است چنانکه به ایشان گفته است.
- و حق کاهنان از قوم یعنی از آنانی که قربانی خواه از گاو و خواه از گوسفند می گذرانند این است که دوش و دو بناگوش و شکنبه را به کاهن بدهند.
- و نوبر غلّه و شیره و روغن خود و اولچین پشم گوسفند خود را به او بده
- زیرا که یَهُوَه خدایت او را از همة اسباطت برگزیده است تا او و پسرانش همیشه بایستند و به نام یَهُوَه خدمت نمایند.
- و اگر احدی از لاویان از یکی از دروازههایت از هر جایی در اسرائیل که در آنجا ساکن باشد آمده به تمامی آرزوی دل خود به مکانی که یَهُوَه برگزیند برسد
- پس به نام یَهُوَه خدای خود مثل سایر برادرانش از لاویانی که در آنجا به حضور یَهُوَه میایستند خدمت نماید.
- حصّههای برابر بخورند سوای آنچه از ارثیت خود بفروشد.
- چون به زمینی که یَهُوَه خدایت به تو می دهد داخل شوی یادنگیر که موافق رجاسات آن امت ها عمل نمایی.
- و در میان تو کسی یافت نشود که پسر یا دختر خود را از آتش بگذرانند و نه فالگیر و نه غیبگو و نه افسونگر و نه جادوگر
- و نه ساحر و نه سؤالکنندة از اجنّه و نه رمال و نه کسی که از مردگان مشورت می کند.
- زیرا هر که این کارها را کند نزد یَهُوَه مکروه است و به سبب این رجاسات یَهُوَهخدایت آن ها را از حضور تو اخراج می کند.
- نزد یَهُوَه خدایت کامل باش.
- زیرا این امت هایی که تو آن ها را بیرون می کنی به غیبگویان و فالگیران گوش میگیرند و اما یَهُوَه خدایت تو را نمی گذارد که چنین بکنی.
- یَهُوَه خدایت نبیّای را از میان تو از برادرانت مثل من برای تو مبعوث خواهد گردانید او را بشنوید.
- موافق هرآنچه در حوریب در روز اجتماع از یَهُوَه خدای خود مسألت نمودهگفتی: «آواز یَهُوَه خدای خود را دیگر نیشنوم و این آتش عظیم را دیگر نبینم مباد بمیرم.»
- و یَهُوَه به من گفت: «آنچه گفتند نیکو گفتند.
- نبیّای را برای ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد و کلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هرآنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت.
- و هرکسی که سخنان مرا که او به اسم من گوید نشنود من از او مطالبه خواهم کرد.
- و اما نبیّای که جسارت نموده به اسم من سخن گوید که به گفتنش امر نفرمودم یا به اسم خدایان غیر سخن گوید آن نبی البته کشته شود.»
- و اگر در دل خود گویی: «سخنی را که یَهُوَه نگفته است چگونه تشخیص نماییم.»
- هنگامی که نبی به اسم یَهُوَه سخن گوید اگر آن چیز واقع نشود و به انجام نرسد این امری است که یَهُوَه نگفته است بلکه آن نبی آن را از روی تکبر گفته است. پس از او نترس.
براساس نسخه «کتاب مقدس یعنی عهد عتیق و عهد جدید»، لندن، 1904 میلادی
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
تنظیم و ویرایش: اندیشکده اریحا (bjes.ir)
پیدایش |
خروج |
لاویان |
اعداد |
تثنیه |
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
||||
- |
- |
|||
- |
- |
|||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
||
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
|
- |
- |
- |
- |
- |