باب 27 سفر لاویان (تورات)

1) و یَهُوَه موسی را خطاب کرده گفت:

2) “بنی‌اسرائیل را خطاب کرده به ایشان بگو: چون کسی نذر مخصوصی نماید نفوس بر حسب برآورد تو از آن یَهُوَه باشند.

3) و اگر برآورد تو بجهت ذکور از بیست ساله تا شصت ساله باشد برآورد تو پنجاه مثقال نقره بر حسب مثقال قدس خواهد بود.

4) و اگر اُناث باشد برآورد تو سی مثقال خواهد بود.

5) و اگر از پنج ساله تا یست ساله باشد برآورد تو بجهت ذکور بیست مثقال و بجهت اُناث ده مثقال خواهد بود.

6) و اگر از یک ماهه تا پنج ساله باشد برآورد تو بجهت ذکور پنج مثقال نقره و بجهت اُناث برآورد تو سه مثقال نقره خواهد بود.

7) و اگر از شصت ساله و بالاتر باشد اگر ذکور باشد آنگاه برآورد تو پانزده مثقال و برای اُناث ده مثقال خواهد بود.

8) و اگر از برآورد تو فقیر تر باشد پس او را به حضور کاهن حاضر کنند وکاهن برایش برآورد کند و کاهن به مقدار قوة آن که نذر کرده برای وی برآورد نماید.

9)  “و اگر بهیمه‌ای باشد از آنهایی که برای یَهُوَه قربانی میگذرانند هر آنچه را که کسی از آنها به یَهُوَه بدهد مقدس خواهد بود.

10) آن را مبادله ننماید و خوب را به بد یا بد را به خوب عوض نکند و اگر بهیمه‌ای را به بهیمه‌ای مبادله کند هم آن و آنچه به عوض آن داده شود هر دو مقدس خواهد بود.

11) و اگر هر قسم بهیمة نجس باشد که از آن قربانی برای یَهُوَه نمی‌گذرانند آن بهیمه را پیش کاهن حاضر کند.

12) و کاهن آنرا چه خوب و چه بد قیمت کند و بر حسب برآورد تو ای کاهن چنین باشد.

13) و اگر آن را فدیه دهد پنج یک بر برآورد تو زیاده دهد.

14) “و اگر کسی خانة خود را وقف نماید تا برای یَهُوَه مقدس شود کاهن آنرا چه خوب و چه بد برآورد کند و بطوری که کاهن آنرا برآورد کرده باشد همچنان بماند.

15)  و اگر وقف کننده بخواهد خانة خود را فدیه دهد پس پنج یک بر نقد برآورد تو زیاده کند و از آن او خواهد بود.

16) “و اگر کسی قطعه‌ای از زمین ملک خود را برای یَهُوَه وقف نماید آنگاه برآورد تو موافق زراعت آن باشد زراعت یک حومر جو به پنجاه مثقال نقره باشد.

17)  و اگر زمین خود را از سال یوبیل وقف نماید موافق برآورد تو برقرار باشد.

18) و اگر زمین خود را بعد از یوبیل وقف نماید آنگاه کاهن نقد آن را موافق سالهایی که تا سال یوبیل باقی میباشد برای وی بشمارد و از برآورد تو تخفیف شود.

19)  و اگر آنکه زمین را وقف کرد بخواهد آنرا فدیه دهد پس پنج یک از نقد برآورد تو را بر آن بیفزاید و برای وی برقرار شود.

20)  و اگر نخواهد زمین را فدیه دهد یا اگر زمین را به دیگری فروخته باشد بعد از آن فدیه داده نخواهد شد.

21)  و آن زمین چون در یوبیل رها شود مثل زمین وقف برای یَهُوَه مقدس خواهد بود ملکیت آن برای کاهن است.

22)  و اگر زمینی را که خریده باشد که از زمین ملک او نبود برای یَهُوَه وقف نماید

23)  آنگاه کاهن مبلغ برآورد تو را تا سال یوبیل برای وی بشمارد و در آنروز برآورد تو را مثل وقف یَهُوَه به وی بدهد.

24)  و آن زمین در سال یوبیل به کسی که از او خریده شده بود خواهد برگشت یعنی به کسی که آن زمین ملک موروثی وی بود.

25)  و هر برآورد تو موافق مثقال قدس باشد که بیست جیره یک مثقال است.

26) “لیکن نخستزاده‌ای از بهایم که برای یَهُوَه نخستزاده شده باشد هیچکس آنرا وقف ننماید خواه گاو خواه گوسفند از آن یَهُوَه است.

27) و اگر از بهایمِ نجس باشد آنگاه آنرا برحسب برآورد تو فدیه دهد و پنج یک بر آن بیفزاید و اگر فدیه داده نشود پس موافق برآورد تو فروخته شود.

28) اما هر چیزی که کسی برای یَهُوَه وقف نماید از کل مایملک خود چه از انسان چه از بهایم چه از زمین ملک خود نه فروخته شود و نه فدیه داده شود زیرا هرچه وقف باشد برای یَهُوَه قدس‌اقداس است.

29)  هر وقفی که از انسان وقف شده باشد فدیه داده نشود. البته کشته شود.

30) “و تمامی ده یک زمین چه از تخم زمین چه از میوة درخت از آن یَهُوَه است و برای یَهُوَه مقدس میباشد.

31)  و اگر کسی از ده یک خود چیزی فدیه دهد پنج یک آنرا بر آن بیفزاید.

32)  و تمامی ده یک گاو و گوسفند یعنی هر چه زیر عصا بگذرد دهم آن برای یَهُوَه مقدس خواهد بود.

33)  در خوبی و بدی آن تفحص ننماید و آن را مبادله نکند و اگر آن را مبادله کند هم آن و هم بدل آن مقدس خواهد بود و فدیه داده نشود.”